despina's studio
  • Home
    • GDPR
  • Decoupage
  • Polymer clay
    • Tips
    • Tutorials
    • miniatures
    • Seminars
  • About

DIY crafts

DIY blog

diy life

 Με αφορμή το challenge της Άλκηστης για τις Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις προσπάθησα να ανασύρω από τη μνήμη μου όση μαγεία θυμάμαι να έχω ζήσει σε περασμένα Χριστούγεννα. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι μαγικά όταν



... όταν εκτιμάς τα μικρά πράγματα

Όταν ήμουν πολύ πολύ μικρή μέναμε στην Αθήνα. Ο μπαμπάς μου δούλευε και σπούδαζε κι η μητέρα μου μεγάλωνε εμένα και κατόπιν και τα δυο μου αδέρφια. Λόγω και του προβλήματος υγείας που είχα που ήταν κοστοβόρο περνάγαμε με ελάχιστα. Κι όμως τα Χριστούγεννα ήταν μαγικά. Χωρίς δώρα, με μόνο μια βόλτα έξω από το Μινιόν για να χαζέψουμε τις βιτρίνες χωρίς καν να μπούμε μέσα , κι ύστερα στο γυρισμό, όταν έπρεπε να περάσουμε απέναντι οι γονείς μου με σήκωναν από τα χέρια.  "Ελικοπτεράκι" φώναζα εγώ και παρακαλούσα να έχει κι άλλο δρόμο που πρέπει να διασχίσουμε η διαδρομή για να με σηκώσουν ξανά ψηλά.

Η ιστορία μου ξεκινάει από πολύ παλιά, σε μια εποχή που στη μόδα δεν ήταν μόνο η Μπάρμπι αλλά και η Σίντι και η Μπι Μπι Μπο. Αν δεν ξέρεις σε τι αναφέρομαι μάλλον έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Δεν είναι όμως στην ηλικία το θέμα. Το θέμα είναι ότι από αυτές τις τρεις διάσημες τότε κούκλες εμένα η αγαπημένη μου ήταν η Σίντι. Αχ, η Σίντι! Πλέον δεν κυκλοφορεί,αλλά τότε μεσουρανούσε!

Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή.


Η νονά μου, που τώρα έχει φύγει από τη ζωή, ήταν μια καλοσυνάτη ηλικιωμένη κυρία από ένα μακρινό χωριό και την έβλεπα σπάνια. Πάντα φυσικά μου έδινε μποναμά, χαρτζιλίκι, αλλά ποτέ δε μου έστελνε δώρα ή παιχνίδια. Σε αντίθεση με τις νονές των αδερφιών μου που ήταν από την πόλη και τους έστελναν ανελλιπώς κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα τα δώρα, τα παιχνίδια και τις λαμπάδες τους.

Η νονά του αδερφού μου μάλιστα έστελνε σε όλους μας δώρο. Ναι μεν στο βαφτιστήρι της έστελνε πάντα κάτι ουάου αλλά στο δέμα είχε πάντα δώρο για μένα και την αδερφή μου την Ερωφίλη. 

Να σημειωθεί ότι η τυχερή η Ερωφίλη είχε πάντα δύο δώρα: ένα από τη δική της τη νονά και ένα από του αδερφού μου τη νονά.

 Ο αδερφός μου είχε κανονικά το ουάου δώρο από τη νονά του και εγώ δεν έμενα χωρίς δώρο, χάρη στην απίστευτη γενναιοδωρία της νονάς του αδερφού μου.

 Δε ζήλευα τα δώρα τόσο, όχι, μου αρκούσε το δώρο από τη νονά του αδερφού μου, που δε με ξεχνούσε ποτέ. 

Ζήλευα όμως που είχαν νονά που τους έστελνε δέμα.

 Ζήλευα την αναμονή, την έκπληξη, τη χαρά να ανοίξουν το δέμα τους μόνοι τους. Εγώ περίμενα υπομονετικά να μου δώσουν το δώρο που μου είχε στείλει η νονά του αδερφού μου, κι από την άλλη, η τυχερή η Ερωφίλη είχε πάντα δύο δώρα!

Στο διά ταύτα λοιπόν, είμαι περίπου 7-8 χρονών, κοντεύουν Χριστούγεννα και περιμένουμε τα δέματα από τις νονές, τα αδέρφια μου δηλαδή, αλλά ως γνωστόν, κοντά στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα, κι η γλάστρα ήμουν εγώ.

Της γλάστρας λοιπόν εκείνη τη χρονιά της είχε καρφωθεί ότι θέλει κούκλα.

Στα τρελά μου όνειρα ήθελα τη Σίντι, στα λιγότερα τρελά τη Μπι μπι μπο και στην ανάγκη και η Μπάρμπι καλή ήταν. Για κάποιο λόγο, η Μπάρμπι ήταν τελευταία στην κατάταξή μου.

Επιτέλους έφτασε η μέρα η μεγάλη, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. 

Εμείς, βέβαια, δεν κάναμε Χριστούγεννα στις 25 Δεκέμβρη, εμείς κάναμε Χριστούγεννα όταν έστελναν τα δώρα οι νονές. Με όποιας νονάς το δέμα έφτανε πρώτο γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα, με το δεύτερο δέμα από την άλλη νονά κάναμε και Πρωτοχρονιά.

Έρχεται λοιπόν δέμα από τη νονά του αδερφού μου. Καθώς ο αδερφός μου ανοίγει το δέμα και εγώ με την Ερωφίλη καθόμαστε κυκλικά γύρω του λες και καλούμε πνεύματα,  βλέπω μέσα στα άλλα ένα πακέτο περιτυλιγμένο με ωραίο χαρτί, ορθογώνιο , σε σχήμα που θα ταίριαζε ταμάμ σε κούκλα και προσεύχομαι να είναι αυτό το δικό μου δώρο και όχι της Ερωφίλης. 

Μετά από μερικά δεπτερόλεπτα, που έμοιαζαν αιώνες, ο αδερφός μου δίνει σε μένα το ορθογώνιο πακέτο, όχι φυσικά από την καλή του την καρδιά, έλεγε το όνομά μου επάνω. 

Είχα εκστασιαστεί, ήμουν σίγουρη ότι κάτω από το ωραίο περιτύλιγμα κρυβόταν η κούκλα που περίμενα, δεν είχε σημασία η μάρκα, από το σχήμα ήμουν σίγουρη ότι ήταν κούκλα μέσα. 

Σχίζω ανυπόμονα το χαρτί περιτυλίγματος και μένω άφωνη. Δεν ήταν κούκλα φυσικά. Αν νόμιζες ότι το πάω τύπου "όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί" και τέτοια, μάντεψες λάθος. Το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο πακέτο σε σχήμα κούκλας είχε μέσα έναν όρθιο Άγιο Βασίλη πάνω σε μία βάση.  Ο Άγιος κρατούσε ένα κερί και κάτω από τη βάση είχε δύο κουμπάκια. Με το ένα άναβε το κερί (όμπβιουσλι) και με το άλλο ο Άγιος Βασίλης κουνιόταν πέρα δώθε. 

Καθόλου δεν ικανοποιήθηκα που το δώρο μου ήταν ο Άγιος Βασίλης αυτοπροσώπως. Αντιθέτως είχα γίνει ένα ράκος. Όχι επειδή δεν πήρα την κούκλα, αλλά επειδή πήρα τη λαχτάρα. Μα να έχει τέτοιο σχήμα και τελικά να μην είναι κούκλα;Να με ξεγελάσει έτσι το σύμπαν; Να είναι το πακέτο ίδιο σε σχήμα με κούκλα και από μέσα άνθρακες ο θησαυρός;

Η ειρωνεία είναι ότι αυτός ο Άγιος Βασίλης με το κερί του (που δεν εκτιμήθηκε όσο θα του άξιζε λόγω παραπλανητικής συσκευασίας) πιθανόν να κόστισε στην καημένη τη νονά του αδερφού μου πολύ περισσότερα από ότι μια κούκλα.

Μετά από ενδελεχή έρευνα στο διαδίκτυο, για να πάρεις μια γεύση, το κουτί που νόμιζα ότι περιείχε την πολυπόθητη κούκλα, τελικά περιείχε ακριβώς αυτό τον Άγιο Βασίλη . Πες μου τώρα εσύ αν είχα δίκιο ή όχι που απογοητεύτηκα. (Το link δεν είναι affiliate που σημαίνει ότι δε θα έχω κανένα απολύτως κέρδος αν προβείς σε αγορά του συγκεκριμένου διακοσμητικού, άρα αυτός ο Άγιος Βασίλης ούτε καν τώρα δε μπορεί να μου φανεί χρήσιμος σε κάτι!)



Τέλος πάντων, πώς το ξεπέρασα ούτε εγώ ξέρω. Η επιθυμία μου όμως παρέμενε. 

Ήθελα μια κούκλα και ένα χρόνο αργότερα πίστεψα πια πως είχε έρθει η στιγμή. Το ίδιο σκηνικό: Έρχεται δέμα, ο αδερφός ανοίγει, εγώ και η Ερωφίλη από πάνω και κάπου εκεί μέσα στο μεγάλο δέμα,  ένα παραλληλόγραμμο πακέτο, τυλιγμένο και σε σχήμα ίδιο κούκλας. Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι είναι κούκλα στο πακέτο, αλλά δεν ξέρω ακόμα αν είναι για μένα ή για την Ερωφίλη. Δεν ενθουσιάζομαι ακόμα, περιμένω πρώτα να σιγουρευτώ ότι το δώρο το παραλληλόγραμμο είναι το δικό μου. Και ναι, είναι! Ο αδερφός μου μου το δίνει, όχι από την καλή του την καρδιά, έγραφε το όνομά μου επάνω, και εγώ είμαι σίγουρη, είμαι πεπεισμένη ότι σε αυτό το σχήμα πακέτου δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο εκτός από κούκλα. Οκ,τίποτα άλλο εκτός από κούκλα και Άγιος Βασίλης με κερί, αλλά αυτό ήταν πέρισι. 

Φέτος θα ήταν η κούκλα. 

Σχίζω το περιτύλιγμα περιχαρής και μένω άγαλμα. Όχι, δεν ήταν πάλι Άγιος Βασίλης. Ήταν ένας άγγελος, ντυμένος στα λευκά, όρθιος μ'ένα κερί στο χέρι, να ψέλνει Ωσαννά. Όχι, δεν έψελνε, παρασύρθηκα. Σε ίδια φάση με τον Άγιο Βασίλη, είχε μια βάση με δύο κουμπάκια. Μάντεψε: Με το ένα άναβε το κερί και με το άλλο ο άγγελος κουνιόταν πέρα δώθε.

Έβαλα τον άγγελο απέναντι από τον Άγιο Βασίλη να κοιτιούνται κάτω από το δέντρο και έμεινα να κλαίω τη μοίρα μου και την κούκλα μου. 

Την ιστορία αυτή μπορεί να τη γράφω πρώτη φορά, αλλά η Ερωφίλη, που είχε πάντα δύο δώρα, την είχε ακούσει αρκετές φορές και κάποια στιγμή δεν άντεξε. Αποφάσισε να κάνει τη νονά μου και κάποια Χριστούγεννα (που ήμασταν πλέον μεγάλες, η Ερωφίλη σπούδαζε κι εγώ είχα τελειώσει το Πανεπιστήμιο) μου αγόρασε δώρο την πολυπόθητη κούκλα: ήταν η Μπάρμπι νύφη!*(Η Σίντι δεν κυκλοφορούσε πλέον).

.Κατασυγκινήθηκα εννοείται. 

Την κούκλα την έχω ακόμα, κι ας έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα χρόνια από τότε. Κάποια στιγμή λοιπόν, που έλεγα αυτή τη γλυκόπικρη ιστορία στον άντρα μου, του έδειξα την κούκλα και τα συμπράγκαλά της με φανερή συγκίνηση λέγοντας με τρεμάμενη φωνή:

"Κι αυτή είναι η χτένα της Μπάρμπι, κι αυτό το δαχτυλίδι της Μπάρμπι..."

Στην κορύφωση της συγκίνησης, ο άντρας μου με διακόπτει:

"Κι αυτό τι είναι;Το πιγκάλ της Μπάρμπι;"

Η συγκίνηση έφυγε και έσκασα στα γέλια, δεν ήταν το πιγκάλ της Μπάρμπι φυσικά, ήταν η ανθοδέσμη της Μπάρμπι-νύφης, αλλά πού να ξέρουν οι άντρες από κούκλες κι από ανθοδέσμες.



Αυτή ήταν η Χριστουγεννιάτικη ιστορία μου για το challenge συγγραφής της Ερωφίλης και τώρα πρέπει να κάτσω να τη μειώσω στις 900 λέξεις γιατί το challenge έχει και κανόνες. Ωστόσο, επειδή η τυχερή η Ερωφίλη είχε πάντα δύο δώρα (άντε καλέ που ζηλέυω, πώς σου ήρθε;) δε μειώνω τίποτα κι αν θέλει η Ερωφίλη να κάνει επιμέλεια μόνη της στην ιστορία μου.

Εσένα ποια ήταν η αγαπημένη σου κούκλα; Ποιο χριστουγεννιάτικο δώρο θυμάσαι με συγκίνηση;

*Το link για τη Barbie νύφη είναι affiliate, που σημαίνει ότι αν αγοράσεις τα Χριστουγεννιάτικα δώρα σου από το κατάστημα που προτείνω θα έχω μια μικρή προμήθεια,χωρίς δική σου επιβάρυνση. Η δική μου Barbie νύφη, όπως φαίνεται κι απ'την περιγραφή παραπάνω είχε εκτός από την ανθοδέσμη και χτένα και δαχτυλίδι.

Υ.Γ. Αν έχεις φίλες bloggers δες εδώ ιδέες και προτάσεις δώρων για bloggers και youtubers και προς θεού μην τυλίξεις πακέτο που σε σχήμα μοιάζει με κάμερα και μέσα έχει διακοσμητικά για το δέντρο,ασε το χωρίς περιτύλιγμα καλύτερα. Αν το τυλίξεις, παρά τις προειδοποιήσεις μου, βάλε μέσα κι ένα κουτί χαρτομάντιλα, θα χρειαστούν.


Αυτό που με κάνει πάντα να χαμογελάω είναι οι άνθρωποι. ΠΙστεύω πολύ στους ανθρώπους και στο τι μπορούν να καταφέρουν.

Οπότε αυτή η ανάρτηση θα μπορούσε και να έχει τίτλο

Τύποι ανθρώπων που με κάνουν να χαμογελάω και να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον

όχι συγκρατημένα αισιόδοξη, αλλά πολύ αισιόδοξη.

Γι'αυτό και θέλω αυτούς τους ανθρώπους να τους γνωρίσεις κι εσύ.

Ξεκινάμε λοιπόν:



Με κάνουν να χαμογελάω οι άνθρωποι που
κυνηγούν τα όνειρά τους no matter what


Μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες υπάρχουν άνθρωποι που κυνηγάνε τα όνειρά τους και τα πετυχαίνουν κιόλας. Με κάνουν όχι μόνο να αισιοδοξώ και να χαμογελάω αυτοί οι άνθρωποι, με κάνουν να ελπίζω, μου δίνουν δύναμη, μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω να προσπαθώ κι εγώ.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και η Χριστίνα Γεωργαλλή,μια Ελληνίδα επιστήμονας από την Κω που εν μέσω πανδημίας προσπαθεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο με το δικό της τρόπο.
Η γνωριμία μου με τη Χριστίνα αν και διαδικτυακή μετράει πολλά χρόνια και είναι μια ουσιαστική επικοινωνία παρόλο που έχουμε βρεθεί από κοντά μία και μοναδική φορά.

Σου προτείνω να ψάξεις γύρω σου και να βρεις στο δικό σου περιβάλλον έναν τέτοιον άνθρωπο που κυνηγάει τα όνειρά του και τα πετυχαίνει. Ίσως χρειαστεί να κοιτάξεις καλά και να ψάξεις πολύ, γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν κάνουν "θόρυβο".

Με κάνουν να χαμογελάω οι άνθρωποι που
είναι δημιουργικοί και βρίσκουν κουράγιο να δημιουργήσουν μέσα στο χαμό

Η δημιουργικότητα για μένα είναι τρόπος ζωής, όποια μορφή κι αν έχει. Δε χρειάζεται να είσαι καλλιτέχνης, χειροτέχνης, λογοτέχνης ή ό,τι άλλο για να δημιουργήσεις. Μπορείς να δημιουργείς απλά στιγμές, μπορεί να δημιουργείς κάτι με το μυαλό σου ή με τα χέρια σου ή συνήθως και με τα δύο.

Ένας τέτοιος άνθρωπος που συνεχίζει να δημιουργεί μέσα στην πανδημία είναι η Βάλια Μπανίκου από το ftiaxto.gr που όχι μόνο δημιουργεί αλλά σε βάζει κι εσένα στο τριπάκι της δημιουργίας με τα σεμινάρια που έχει ετοιμάσει για κατασκευές. Ξέρεις πόσο αγαπώ τις κατασκευές και τις χειροτεχνίες και απόδειξη είναι αυτό εδώ το blog.

Σου προτείνω να ψάξεις ξανά γύρω σου: να βρεις έναν άνθρωπο που είναι δημιουργικός και να του πεις μπράβο, συνέχισε. Και μετά να κάτσεις να δημιουργήσεις κάτι κι εσύ, ό,τι κι αν είναι αυτό.

Με κάνουν να χαμογελάω οι άνθρωποι που
αυτοσαρκάζονται

Ο αυτοσαρκασμός μπορεί να είναι και μια μορφή άμυνας, αλλά και πάλι θέλει τεράστιο κουράγιο για να μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι, όχι μόνο γιατί δεν κρύβεις τις ατέλειές σου αλλά γιατί γελάς με αυτές, είσαι οκ μαζί τους, δε ντρέπεσαι να τις εκθέσεις στους άλλους γιατί δε φοβάσαι την κριτική, την έχεις κάνει πρώτα εσύ στον εαυτό σου. Και το ότι γελάς με τα ελαττώματά σου δε σημαίνει ότι δεν προσπαθείς να τα αλλάξεις. Εξάλλου, το πρώτο βήμα για την αλλαγή είναι η επίγνωση.

Ένας άνθρωπος που αυτοσαρκάζεται είναι η αδερφή μου. Όταν έγραψε και δημοσίευσε δωρεάν στο διαδίκτυο το πρώτο της e-book μου ήρθε έμπνευση και έγραψα κάποιους στίχους, βασισμένους πάνω στη μουσική της Λόλας, του Κωστή Μαραβέγια.
Η Ερωφίλη όχι μόνο δε θίχτηκε, γέλασε, τους ηχογράφησε και τους ανέβασε στο Youtube.

Σου πρότεινα πριν, να ψάξεις γύρω σου, τώρα θα σου προτείνω να ψάξεις μέσα σου. Δε σου λέω να αυτοσαρκαστείς με το ζόρι, αν δε νιώθεις άνετα. Θα σου πω απλά να δεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου και τα ελαττώματά σου. Το να τα κοιτάξεις κατάματα δε σημαίνει ότι αξίζεις λιγότερο. Η αξία σου δεν εξαρτάται από τα ελαττώματά σου, αλλά από τα προτερήματά σου. 

Με κάνουν να χαμογελάω οι άνθρωποι που μοιράζονται


Βρες αυτούς τους ανθρώπους γύρω σου:
  • αυτούς που κυνηγάνε τα όνειρά τους,
  • αυτούς που παραμένουν δημιουργικοί,
  • αυτούς που αυτοσαρκάζονται 
και πάρε παράδειγμα και δύναμη από αυτούς.
Μοιράσου τους με τους άλλους.
Πες στους ίδιους πόσο σε εμπνέουν και πόσο τους θαυμάζεις.
 Ούτε αυτό μειώνει την αξία σου.
Το να αναγνωρίζεις τα προτερήματα κάποιου άλλου δε μειώνει τα δικά σου προτερήματα.

Είναι κι άλλοι άνθρωποι γύρω μου που με κάνουν να χαμογελάω και να είμαι αισιόδοξη αλλά δε χώραγαν όλοι στην ανάρτηση. Χωράνε όμως στην καρδιά μου. Και επειδή πάντα γράφω από την καρδιά μου ίσως προκύψει ανάρτηση και γι'αυτούς.

Μέχρι τότε γράψε μου στα σχόλια τι σε κάνει να χαμογελάς στην καραντίνα, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό
Αυτό το post σκέφτομαι καιρό να το γράψω αλλά όλο το αναβάλλω. Προχθές πήγα πάλι στο σινεμά όμως και σκέφτηκα ότι είναι επιτέλους ευκαιρία γιατί αλλιώς δε θα το γράψω ποτέ.

Πάμε λοιπόν να δούμε ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες από αυτές πιστεύω ότι αξίζει να δεις.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

1. Στην πύλη της αιωνιότητας

Μια βιογραφική ταινία για το σπουδαίο και αγαπημένο μου ζωγράφο Βαν Γκογκ δε θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη. Έτσι μαζί με τον άντρα μου που για όσους δεν το γνωρίζουν είναι και εικαστικός, αποφασίσαμε να πάμε να τη δούμε. Στις εικαστικές μας περιπέτειες συνήθως έχουμε τη συντροφιά του κολλητού του άντρα μου (επίσης εικαστικού) . Όπως καταλαβαίνετε αυτοί οι δυο με τραβολογάνε σε όλα τα εικαστικά δρώμενα της πόλης. Εκθέσεις, παρουσιάσεις, ταινίες ό,τι έχει σχέση με τέχνες το παρακολουθώ θέλοντας και μη. (Εντάξει, υπερβάλλω, τραβάτε με κι ας κλαίω είμαι). Τέλος πάντων την ταινία τη συγκεκριμένη την είδαμε πριν την αλλαγή του χρόνου. Στο ρόλο του Βαν Γκογκ ο εμβληματικός Γουίλιαμ Νταφόε. Θεωρώ ότι δε θα μπορούσε κανένας να παίξει καλύτερα αυτό το ρόλο. Ο σκηνοθέτης,, εικαστικός κι αυτός, νεο-εξπρεσιονιστής μάλιστα δε μου έκανε την ίδια καλή εντύπωση με τον πρωταγωνιστή. Στη μισή ταινία βλέπαμε μόνο τον Νταφόε-Βαν Γκογκ να ζωγραφίζει. Οι αναπαραστάσεις των έργων του μεγάλου ζωγράφου ήταν πολύ πειστικές αλλά κουραστικές. Ο φακός κουνιόταν τόσο πολύ σε σημείο που ζαλιζόσουν. Η δράση/πλοκή ουσιαστικά άρχιζε από τη μέση της ταινίας και μετά. Η εκδοχή που δίνει ο σκηνοθέτης για το τέλος του Βαν Γκογκ δεν είναι η γνωστή, αλλά δε θα κάνω spoiler.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.


"Η πύλη της αιωνιότητας" Μια ταινία για τον Βαν Γκογκ. Στον ρόλο του πασίγνωστου ζωγράφου, ο Wilem Dafoe. - #σινεμα #σινεμά #κινηματογραφοσ #ταινια #βανγκογκ #cinemania #cinemalover #movie #vangogh #gateofeternity #athenscinema #nirvanacinema #cinenirvana #iatridis #αφισα #βραδυ #nirvanacinemax #wilemdafoe #painter
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Πάνος Ιατρίδης (@panosiatridis) στις 24 Ιαν, 2019 στις 5:27 πμ PST
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς την τέχνη , το Νταφόε και τον εναλλακτικό/πειραματικό κινηματογράφο. Όχι, αν βαριέσαι εύκολα.

2. Scopophilia

Δε θα μπορούσα να χάσω με τίποτα την ταινία της αγαπημένης μου YouTuber Ναταλίας Λαμπροπούλου για την οποία (τη Ναταλία, όχι την ταινία) σας έχω ξαναμιλήσει στην ανάρτηση με τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου κανάλια στο YouTube.
H Ναταλία , μαζί με την Ηλέκτρα Αγγελετοπούλου, υπογράφουν τη σκηνοθεσία της ταινίας. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα πώς και πώς το πότε θα παιχτεί η ταινία στην Αθήνα για να πάω να τη δω. Ευτυχώς με βόλεψαν οι ημερομηνίες γιατί δε μπορούσα να πάω πριν την κοπή της πίτας των Greek Women Bloggers λόγω έλλειψης χρόνου. Έτσι αυτή τη φορά τραβολόγησα εγώ τους υπόλοιπους της παρέας μέχρι τη Συγγρού και τον κινηματογράφο Μικρόκοσμο σε μία...ιδιωτική προβολή. Περάσαμε φοβερά μόνοι μας στην αίθουσα.Μόνο που ο κινηματογράφος δεν είχε ποπ κορν και έτσι λυσσάξαμε της πείνας και μετά πήγαμε σε ένα φοβερό Ιταλικό.... Α,ναι, παρασύρθηκα, για την ταινία έλεγα λοιπόν. Η ταινία μου τράβηξε από την αρχή το ενδιαφέρον. Ο πρωταγωνιστής γίνεται μάρτυρας ενός φόνου μέσα από την οθόνη του υπολογιστή του. Μέσω οθονών εκτυλίσσεται όλη η ταινία ουσιαστικά γι'αυτό και ανήκει στο είδος computer screen movie. Μου άρεσε η υπόθεση, οι ερμηνείες, οι χαρακτήρες και το τέλος ήταν εντελώς αναπάντεχο και ανατρεπτικό. Σε κάποια σημεία θα ήθελα να "πήγαινε" πιο γρήγορα, αλλά για ελληνική ταινία τη θεωρώ πολύ αξιόλογη. Επίσης μου άρεσε πολύ το καστ, θεωρώ ότι οι ηθοποιοί ταίριαζαν πάρα πολύ στους ρόλους τους.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις: Ναι, αν αγαπάς τον ελληνικό κινηματογράφο , το μυστήριο και τις ανατροπές. Όχι, αν δεν έχεις λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα, δε θα ξέρεις τι βλέπεις και τι γίνεται.
3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

3. Η ευνοούμενη

Την ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου δεν καιγόμουν να πάω να τη δω. Ωστόσο αποφασίσαμε να πάμε να τη δούμε για να έχουμε μια γνώμη. Για τη μισή ταινία δεν έχω γνώμη χάρη στη (να μην τη χαρακτηρίσω) ταμία που της είπαμε ότι θέλουμε να κάτσουμε λίγο πίσω από τη μέση, μας είπε 14η από 20 σειρές, είπαμε ναι και τελικά ανάμεσα στην πρώτη σειρά και τη σκηνή είχε άλλα δέκα μέτρα κενό. Που σημαίνει ότι εγώ εκεί που κάτσαμε δε μπορούσα να διαβάσω ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Στο διάλειμμα για να μην ενοχλούμε κιόλας αλλάξαμε θέση αλλά εκεί βρήκαμε μια εκνευριστική που δεν έβλεπε λέει γιατί έμπαινε το κεφάλι μου στη μέση και να κάθομαι πιο χαμηλά. Άλλαξα κι από 'κει θέση και είδα την υπόλοιπη ταινία. Ένα θα σας πω, εγώ όπως καταλάβατε κι εσείς ως τώρα στο σινεμά δεν έχω υπομονή. Δε μπορώ να πηγαίνει η ταινία με το πάσο της και πλάνα και κόντρα πλάνα και ανούσιοι διάλογοι. Τέλος πάντων,η ταινία σε γενικές γραμμές δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Ο σκηνοθέτης πιάνει ένα θέμα που συνήθως παρουσιάζεται πιο εξιδανικευμένο :(καλός βασιλιάς, κακός "αντίπαλος" που μηχανορραφεί , στο τέλος έρχονται όλα στο φως, ο κακός παίρνει την τιμωρία που του αξίζει και τέλος) και του αλλάζει τον αδόξαστο, αλλά μέχρι εκεί. Η βασίλισσα είναι γκέι (καλή , κακή δε μας νοιάζει) , η ερωμένη της είναι η πανούργα που σκαρφίζεται μηχανορραφίες αλλά η νέα υπηρέτρια της ερωμένης είναι κι αυτή πανούργα και θέλει να γίνει κι αυτή ερωμένη της βασιλίσσης για να μπορεί να την επηρεάζει προς όφελός της, και γίνεται ένας πόλεμος νεύρων με θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να δούμε ποιος θα κερδίσει. Δε θυμάμαι καν το τέλος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Φυσικά όλοι βρίζουν όλη την ώρα, έχει ωμές και γυμνές σκηνές, έχει κάτι πλάνα με ευρυγώνιο φακό (και καλά πρωτοπορία). Θεωρώ επίσης ότι και τα κοστούμια θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα για τέτοια παραγωγή. Κατ'εμέ, δεν άξιζε τον ντόρο αλλά η πρωταγωνίστρια το άξιζε το Όσκαρ γιατί πραγματικά η ερμηνεία της ήταν πολύ καλή.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς τις ταινίες εποχής σε συνδυασμό με βωμολοχίες, αθυροστομίες και μηχαννορραφίες. Όχι, αν βλέπεις την ιστορία με μια νοσταλγική , ρομαντική ματιά, θα στο χαλάσει για πάντα.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

4. Το πράσινο βιβλίο

Αυτή την ταινία την άκουγα καιρό και δε με έψηνε ιδιαίτερα. Μιας και πήρε το Όσκαρ όμως είπαμε με τον άντρα μου να πάμε να τη δούμε. Πανικός στο σινεμά της γειτονιάς Σαββατιάτικα, που πριν λίγα χρόνια πηγαίναμε κι έπαιζε για την πάρτη μας. Βρήκαμε όπως όπως θέσεις στην τρίτη σειρά (πολύ καλύτερα βέβαια από την προηγούμενη περίπτωση) και καθίσαμε να δούμε την ταινία.
Η ταινία είναι καλή, καλογυρισμένη, με ωραίες ερμηνείες. Κάποιοι θα έλεγαν και με χιούμορ, εγώ δε θα το έλεγα, είναι έξυπνη και καλογραμμένη αλλά δεν είναι ότι θα γελάσεις κιόλας (εξαρτάται βέβαια πόσο εύκολο έχεις το γέλιο). Εγώ μάλλον είμαι πολύ απαιτητική, γιατί σε έξυπνες ατάκες το μισό σινεμά γελούσε και δεν καταλάβαινα το λόγο, άλλο έξυπνο, άλλο αστείο, παιδιά, σόρι κιόλας.
Έχει αρκετά κομβικά σημεία, κορυφώσεις, όχι τόσο δυνατές και συγκλονιστικές αλλά αυτό είναι καλό γιατί δεν πέφτει σε υπερβολές και μελοδραματισμούς. Είναι τόσο όσο. Δυστυχώς, δεν την ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα γιατί με αυτά που είχα ακούσει περίμενα κάτι διαφορετικό.
 Αν δεν είχα ακούσει τίποτα θα την είχα ευχαριστηθεί περισσότερο.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς τις καλές ιστορίες, τις καλές ερμηνείες και τα καλογραμμένα σενάρια. Όχι, αν σου αρέσει ο εναλλακτικός κινηματογράφος, η ταινία είναι χολιγουντιανή και ακολουθεί την πεπατημένη, από άλλο μονοπάτι αλλά την πεπατημένη.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

Αυτές ήταν οι ταινίες που εγώ είδα πρόσφατα και οι εντυπώσεις που μου άφησαν.

Γράψε μου στα σχόλια ποια ταινία είδες εσύ πρόσφατα ή αν έχεις δει κάποια από αυτές.

Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Back to Top

ABOUT ME





I could look back at my life and get a good story out of it. It's a picture of somebody trying to figure things out.
Greek Women Bloggers

POPULAR POSTS

  • Πολυμερικός πηλός : εργαλεία και οδηγίες για αρχάριους μέρος πρώτο
  • DIY : Πώς αποξηραίνω πορτοκάλια
  • DIY : Top 5 tutorials about candle making & decorating
  • Φτιάξε γλυκό ψυγείου με μελομακάρονα που περίσσεψαν
  • Φτιάξε σοκολατένια τρουφάκια από τη βασιλόπιτα που περίσσεψε
  • Πώς να γίνεις διάσημος blogger σε 10 απλά βήματα
  • The best Keyboard crafts with instructions
  • Polymer clay tutorial : animal print cane
  • Πολυμερικός πηλός : τα μυστικά της κόλλας - Polymer day : 10 tips about adhesive
  • Τι έλαβα στην ανταλλαγή #secretelf2016 και άλλα δώρα

I support

I support

I trust and recommend

I trust and recommend

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Designed by OddThemes | Distributed by Gooyaabi Templates