Σάββατο
Την προηγούμενη βδομάδα ανέβασα τη δική μου ανάρτηση για την αντίστροφη μέτρηση το Σάββατο, δηλαδή τελευταία στιγμή!Το ίδιο βράδυ έληγε η προθεσμία που εγώ η ίδια είχα βάλει για τις συμμετοχές. Έτσι είχα αποφασίσει αυτή τη βδομάδα να ετοιμάσω την ανάρτησή μου νωρίς.
Το υλικό το είχα έτοιμο, έμενε μόνο να το φωτογραφίσω και να γράψω την ανάρτηση. Μου προέκυψε όμως φλασιά και ήθελα να πάρω μέρος στις Οικογενειακές ιστορίες της Αριστέας που θα τελείωναν στις 30 Νοεμβρίου,δηλαδή την Τετάρτη.
Κυριακή
Είχα αρκετές μέρες στη διάθεσή μου από το Σάββατο ως την Τετάρτη για τις οικογενειακές ιστορίες όμως την Κυριακή έπρεπε να ανεβάσω την ανάρτηση με τις δικές σας συμμετοχές. Έτσι άφησα τις οικογενεικές ιστορίες για τη Δευτέρα.
Δευτέρα
Τη Δευτέρα έπρεπε να στείλω και το e-mail με το ψηφιακό δώρο της 1ης βδομάδας, αλλά ετοιμάζοντας την ανάρτηση για τις οικογενειακές ιστορίες δεν πρόλαβα να το στείλω.Παρόλο που το ποστ εκείνο δεν το έγραψα τώρα, απλά το αντέγραψα από το παλιό μου μπλογκ, μου πήρε αρκετή ώρα να το προετοιμάσω. Να βρω τις φωτογραφίες, να μορφοποιήσω το κείμενο για να διαβάζεται πιο εύκολα, να το ετοιμάσω για το SEO. Έτσι τη Δευτέρα στην εκπνοή και πάλι της προθεσμίας για τις οικογενιακές ιστορίες, ανέβηκε η ανάρτηση " Η Ε. κι εγώ" . Ουφ, πρόλαβα!
Δεν είχα προλάβει όμως να στείλω το μέιλ με το δώρο κι έτσι το άφησα για την επόμενη μέρα.
Τρίτη
Ετοίμασα το μέιλ με αναλυτικές οδηγίες για να το στείλω επιτέλους στους συμμετέχοντες της αντίστροφης μέτρησης.Μου έμενε όμως η ανάρτηση για την αντίστροφη μέτρηση που ήθελα να ανεβάσω αυτή τη βδομάδα.Θα την ετοίμαζα τις επόμενες μέρες, Τετάρτη-Πέμπτη, αλλά είχε συννεφιά και είπα να περιμένω να βγάλω τις φωτογραφίες όταν θα έβγαζε ήλιο, μάλλον την Παρασκευή υπολόγιζα , γιατί έτσι κι αλλιώς την Πέμπτη θα πηγαίναμε στο Ηράκλειο.
Τετάρτη
Την Τετάρτη όμως η οθόνη του υπολογιστή άρχισε να κάνει νερά: να αναβοσβήνει, να αλλάζουν οι ρυθμίσεις από μόνες τους και γενικώς να τα φτύνει. Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε στο Ηράκλειο για τα ψώνια του μήνα, για να αγοράσουμε παπούτσια,για να πάρουμε μια σόμπα και να βγούμε με τη θεία και τα ξαδέρφια μου για καφέ. Τυλίξαμε και την οθόνη με λίγο αεροπλάστ για να την πάμε στο κατάστημα για επισκευή.
Πέμπτη
Την Πέμπτη ο άντρας μου γύρισε από τη δουλειά κατά τις 3, εγώ μόλις είχα βγει από το μπάνιο, ντύθηκα σαν την τρελή, έβαλα μισή μπουκιά φαΐ στο στόμα μου (εκείνος είχε φάει κάτι πρόχειρο έξω) και φύγαμε.Πήγαμε σούπερ μάρκετ και για καφέ. Δεν προλάβαμε τίποτα άλλο.Ούτε τα παπούτσια,ούτε τη σόμπα, ούτε την οθόνη να πάμε να τη φτιάξουν. Δε μας πείραξε πολύ, αποφασίσαμε να ξαναπάμε από βδομάδα, μόνο που εγώ θα έμενα χωρίς οθόνη και άρα χωρίς υπολογιστή για κάποιες μέρες ακόμα. Αυτό με πείραξε λίγο γιατί δεν ήθελα να αφήσω την αντίστροφη μέτρηση στη μέση.
Παρασκευή
Τελικά η ξαδέρφη μου που μένει δίπλα μας, είχε μια παλιά οθόνη και μας την έδωσε να τη δοκιμάσουμε αν δουλεύει. Δούλευε και έτσι τη συνδέσαμε στον υπολογιστή χτες. Επιτέλους σήμερα θα μπορούσα να μπω και να συνεχίσω να μετράω ξανά αντίστροφα μαζί σας.
Σάββατο
Σήμερα το πρωί ξύπνησα νωρίς ακριβώς γι'αυτό το λόγο. Δεν είχα όμως διάθεση να καθίσω στον υπολογιστή. Έτσι πήρα τον άντρα μου και πήγαμε στην ξαδέρφη μου για καφέ. Είχε έναν τρελό ήλιο που παρόλο που κρυβόταν πότε πότε πίσω από κάτι σύννεφα η μέρα ήταν υπέροχη.Καθίσαμε έξω στη βεράντα. Είχαμε μέρες να κάτσουμε έξω λόγω κρύου. Περνάγαμε πολύ ωραία αλλά εγώ είχα συνέχεια το μυαλό μου στον υπολογιστή. Κάποια στιγμή το αποφάσισα, θα γύριζα σπίτι να γράψω την ανάρτηση , να στείλω τα μέιλ που έπρεπε να στείλω.
Είχα τύψεις που κάθισα τόση ώρα ας πούμε άπραγη, παρόλο που περνούσα πολύ ωραία.
Πριν λίγο γύρισα σπίτι
Μόλις έστειλα το e-mail υπενθύμισης για τη 2η βδομάδα της αντίστροφης μέτρησης.
Έλεγξα τις νέες συμμετοχές και έστειλα άλλο ένα e-mail καλωσορίσματος στους νέους συμμετέχοντες. Μπήκα στη σελίδα μου στο facebook για να δω τις καινούριες συμμετοχές. Πάτησα ένα γρήγορο like, μπήκα και τις διάβασα για να δω ποιες θα ξεδιαλέξω για αύριο , αλλά δεν προλάβαινα να αφήσω σχόλιο.
Βγήκα γρήγορα από τα blogs σας και ετοιμαζόμουν να στήσω τη μηχανή για να τραβήξω τις φωτογραφίες για τη δική μου Χριστουγεννιάτικη ανάρτηση της 2ης βδομάδας.Είχε επιτέλους ήλιο.
Έπρεπε να προλάβω γιατί δε θα είχα πολύ ώρα στη διάθεσή μου, κόντευε ήδη μεσημέρι και νυχτώνει νωρίς πλέον. Εκτός των άλλων το απόγευμα θα πηγαίναμε στον παππού και τη γιαγιά (από το μπαμπά μου) , στη γιαγιά (από τη μαμά μου) και ήθελα να πάω και λίγο φαγητό στον αδερφό μου που μένει μόνος του. Λέγαμε να ψάξουμε και τα στολίδια για το δέντρο, ίσως να πάμε λίγο στη θεία μου και στα ξαδέρφια μου αν προλάβουμε που όλο λέμε να πάμε κι όλο περνάμε σαν σίφουνες και δεν προλαβαίνουμε να σταματήσουμε.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε ειδοποίηση για νέο μέιλ.
Το τσέκαρα αμέσως γιατί ήθελα να δω αν είναι κάποια blogger που συμμετέχει στην αντίστροφη μέτρηση και δυσκολεύεται με κάτι ή έχει απορίες.
Δεν ήταν τέτοιο μέιλ όμως. Ήταν το newsletter της Άσπας με τίτλο Πώς να ΜΗΝ τα προλάβετε όλα φέτος το Δεκέμβριο. Το διάβασα προσεχτικά. Μπήκα στο μπλογκ της Άσπας βιαστικά και διάβασα και την ανάρτηση Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
Σταμάτησα λίγο και σκέφτηκα: Γιατί τρέχω για να προλάβω μια ανάρτηση; Ας είναι και για την αντίστροφη μέτρηση, για ένα δρώμενο που οργάνωσα εγώ και εγώ έβαλα τους κανόνες.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να την προλάβω;
Να βγάλω φωτογραφίες να τις επεξεργαστώ, να γράψω το κείμενο να το ετοιμάσω για το SEO και να πατήσω δημοσίευση;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτησή μου ή η παρέα που τόσο μου έλειψε τα προηγούμενα χρόνια που έμενα στην άλλη άκρη της Ελλάδας;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Την προηγούμενη βδομάδα ανέβασα τη δική μου ανάρτηση για την αντίστροφη μέτρηση το Σάββατο, δηλαδή τελευταία στιγμή!Το ίδιο βράδυ έληγε η προθεσμία που εγώ η ίδια είχα βάλει για τις συμμετοχές. Έτσι είχα αποφασίσει αυτή τη βδομάδα να ετοιμάσω την ανάρτησή μου νωρίς.
Το υλικό το είχα έτοιμο, έμενε μόνο να το φωτογραφίσω και να γράψω την ανάρτηση. Μου προέκυψε όμως φλασιά και ήθελα να πάρω μέρος στις Οικογενειακές ιστορίες της Αριστέας που θα τελείωναν στις 30 Νοεμβρίου,δηλαδή την Τετάρτη.
Κυριακή
Είχα αρκετές μέρες στη διάθεσή μου από το Σάββατο ως την Τετάρτη για τις οικογενειακές ιστορίες όμως την Κυριακή έπρεπε να ανεβάσω την ανάρτηση με τις δικές σας συμμετοχές. Έτσι άφησα τις οικογενεικές ιστορίες για τη Δευτέρα.
Δευτέρα
Τη Δευτέρα έπρεπε να στείλω και το e-mail με το ψηφιακό δώρο της 1ης βδομάδας, αλλά ετοιμάζοντας την ανάρτηση για τις οικογενειακές ιστορίες δεν πρόλαβα να το στείλω.Παρόλο που το ποστ εκείνο δεν το έγραψα τώρα, απλά το αντέγραψα από το παλιό μου μπλογκ, μου πήρε αρκετή ώρα να το προετοιμάσω. Να βρω τις φωτογραφίες, να μορφοποιήσω το κείμενο για να διαβάζεται πιο εύκολα, να το ετοιμάσω για το SEO. Έτσι τη Δευτέρα στην εκπνοή και πάλι της προθεσμίας για τις οικογενιακές ιστορίες, ανέβηκε η ανάρτηση " Η Ε. κι εγώ" . Ουφ, πρόλαβα!
Δεν είχα προλάβει όμως να στείλω το μέιλ με το δώρο κι έτσι το άφησα για την επόμενη μέρα.
Τρίτη
Ετοίμασα το μέιλ με αναλυτικές οδηγίες για να το στείλω επιτέλους στους συμμετέχοντες της αντίστροφης μέτρησης.Μου έμενε όμως η ανάρτηση για την αντίστροφη μέτρηση που ήθελα να ανεβάσω αυτή τη βδομάδα.Θα την ετοίμαζα τις επόμενες μέρες, Τετάρτη-Πέμπτη, αλλά είχε συννεφιά και είπα να περιμένω να βγάλω τις φωτογραφίες όταν θα έβγαζε ήλιο, μάλλον την Παρασκευή υπολόγιζα , γιατί έτσι κι αλλιώς την Πέμπτη θα πηγαίναμε στο Ηράκλειο.
Τετάρτη
Την Τετάρτη όμως η οθόνη του υπολογιστή άρχισε να κάνει νερά: να αναβοσβήνει, να αλλάζουν οι ρυθμίσεις από μόνες τους και γενικώς να τα φτύνει. Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε στο Ηράκλειο για τα ψώνια του μήνα, για να αγοράσουμε παπούτσια,για να πάρουμε μια σόμπα και να βγούμε με τη θεία και τα ξαδέρφια μου για καφέ. Τυλίξαμε και την οθόνη με λίγο αεροπλάστ για να την πάμε στο κατάστημα για επισκευή.
Πέμπτη
Την Πέμπτη ο άντρας μου γύρισε από τη δουλειά κατά τις 3, εγώ μόλις είχα βγει από το μπάνιο, ντύθηκα σαν την τρελή, έβαλα μισή μπουκιά φαΐ στο στόμα μου (εκείνος είχε φάει κάτι πρόχειρο έξω) και φύγαμε.Πήγαμε σούπερ μάρκετ και για καφέ. Δεν προλάβαμε τίποτα άλλο.Ούτε τα παπούτσια,ούτε τη σόμπα, ούτε την οθόνη να πάμε να τη φτιάξουν. Δε μας πείραξε πολύ, αποφασίσαμε να ξαναπάμε από βδομάδα, μόνο που εγώ θα έμενα χωρίς οθόνη και άρα χωρίς υπολογιστή για κάποιες μέρες ακόμα. Αυτό με πείραξε λίγο γιατί δεν ήθελα να αφήσω την αντίστροφη μέτρηση στη μέση.
Παρασκευή
Τελικά η ξαδέρφη μου που μένει δίπλα μας, είχε μια παλιά οθόνη και μας την έδωσε να τη δοκιμάσουμε αν δουλεύει. Δούλευε και έτσι τη συνδέσαμε στον υπολογιστή χτες. Επιτέλους σήμερα θα μπορούσα να μπω και να συνεχίσω να μετράω ξανά αντίστροφα μαζί σας.
Σάββατο
Σήμερα το πρωί ξύπνησα νωρίς ακριβώς γι'αυτό το λόγο. Δεν είχα όμως διάθεση να καθίσω στον υπολογιστή. Έτσι πήρα τον άντρα μου και πήγαμε στην ξαδέρφη μου για καφέ. Είχε έναν τρελό ήλιο που παρόλο που κρυβόταν πότε πότε πίσω από κάτι σύννεφα η μέρα ήταν υπέροχη.Καθίσαμε έξω στη βεράντα. Είχαμε μέρες να κάτσουμε έξω λόγω κρύου. Περνάγαμε πολύ ωραία αλλά εγώ είχα συνέχεια το μυαλό μου στον υπολογιστή. Κάποια στιγμή το αποφάσισα, θα γύριζα σπίτι να γράψω την ανάρτηση , να στείλω τα μέιλ που έπρεπε να στείλω.
Είχα τύψεις που κάθισα τόση ώρα ας πούμε άπραγη, παρόλο που περνούσα πολύ ωραία.
Πριν λίγο γύρισα σπίτι
Μόλις έστειλα το e-mail υπενθύμισης για τη 2η βδομάδα της αντίστροφης μέτρησης.
Έλεγξα τις νέες συμμετοχές και έστειλα άλλο ένα e-mail καλωσορίσματος στους νέους συμμετέχοντες. Μπήκα στη σελίδα μου στο facebook για να δω τις καινούριες συμμετοχές. Πάτησα ένα γρήγορο like, μπήκα και τις διάβασα για να δω ποιες θα ξεδιαλέξω για αύριο , αλλά δεν προλάβαινα να αφήσω σχόλιο.
Βγήκα γρήγορα από τα blogs σας και ετοιμαζόμουν να στήσω τη μηχανή για να τραβήξω τις φωτογραφίες για τη δική μου Χριστουγεννιάτικη ανάρτηση της 2ης βδομάδας.Είχε επιτέλους ήλιο.
Έπρεπε να προλάβω γιατί δε θα είχα πολύ ώρα στη διάθεσή μου, κόντευε ήδη μεσημέρι και νυχτώνει νωρίς πλέον. Εκτός των άλλων το απόγευμα θα πηγαίναμε στον παππού και τη γιαγιά (από το μπαμπά μου) , στη γιαγιά (από τη μαμά μου) και ήθελα να πάω και λίγο φαγητό στον αδερφό μου που μένει μόνος του. Λέγαμε να ψάξουμε και τα στολίδια για το δέντρο, ίσως να πάμε λίγο στη θεία μου και στα ξαδέρφια μου αν προλάβουμε που όλο λέμε να πάμε κι όλο περνάμε σαν σίφουνες και δεν προλαβαίνουμε να σταματήσουμε.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε ειδοποίηση για νέο μέιλ.
Το τσέκαρα αμέσως γιατί ήθελα να δω αν είναι κάποια blogger που συμμετέχει στην αντίστροφη μέτρηση και δυσκολεύεται με κάτι ή έχει απορίες.
Δεν ήταν τέτοιο μέιλ όμως. Ήταν το newsletter της Άσπας με τίτλο Πώς να ΜΗΝ τα προλάβετε όλα φέτος το Δεκέμβριο. Το διάβασα προσεχτικά. Μπήκα στο μπλογκ της Άσπας βιαστικά και διάβασα και την ανάρτηση Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
Σταμάτησα λίγο και σκέφτηκα: Γιατί τρέχω για να προλάβω μια ανάρτηση; Ας είναι και για την αντίστροφη μέτρηση, για ένα δρώμενο που οργάνωσα εγώ και εγώ έβαλα τους κανόνες.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να την προλάβω;
Να βγάλω φωτογραφίες να τις επεξεργαστώ, να γράψω το κείμενο να το ετοιμάσω για το SEO και να πατήσω δημοσίευση;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτησή μου ή η παρέα που τόσο μου έλειψε τα προηγούμενα χρόνια που έμενα στην άλλη άκρη της Ελλάδας;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτησή μου ή να μπω στα μπλογκ που συμμετέχουν να απολαύσω τις αναρτήσεις τους και να ευχαριστήσω όλους όσους πήραν μέρος και αυτή τη βδομάδα στην αντίστροφη μέτρηση αφήνοντας ένα σχόλιο;Σχόλιο αληθινό όχι βιαστικό και γρήγορο.
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτησή μου ή το να πάω στους παππουδογιαγιάδες στο χωριό που τόσα χρόνια μας έβλεπαν μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα.
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτησή μου ή να πάω λίγο φαγητό στον αδερφό μου, να δω τη θεία μου και τ'ανίψια μου να βρω τα στολίδια για το δέντρο;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Η ανάρτηση για τα Χριστούγεννα ή τα αληθινά Χριστούγεννα;
Τι είναι πιο σημαντικό;
Το μπλογκ μου ή η ίδια η ζωή;
Γράφω την ανάρτηση αυτή βιαστικά. Ο άντρας μου ζεσταίνει το φαΐ που έμεινε από χθες και με φωνάζει να φάμε. Εγώ πληκτρολογώ σαν τρελή αλλά μόνο για να κλείσω αυτή την ανάρτηση. Δε θα γράψω τη Χριστουγεννιάτικη. Γιατί μόλις φάμε θα ντυθώ και θα πάω να συναντήσω τη ζωή μου. Τη ζωή που στερήθηκα τόσα χρόνια κλεισμένη σ'ενα διαμέρισμα. Τη ζωή που δε θα'χω άλλη ευκαιρία να ζήσω.
Την ανάρτησή μου θα την ετοιμάσω ήρεμα και ήσυχα από βδομάδα.
Αύριο θα δούμε μαζί ΜΟΝΟ τις δικές σας αναρτήσεις.
Κι αν κάποια βδομάδα δεν προλάβετε κι εσείς να ετοιμάσετε τίποτα, δε θα στενοχωρηθώ, ούτε θα νομίζω ότι ξεχάσατε την αντίστροφη μέτρησή μας. Θα ξέρω ότι απολαμβάνετε κι εσείς τη δική σας ζωή.
6 Σχόλια
Δέσποινα υπέροχο! Χαίρομαι που οι σκέψεις μου "σού μίλησαν" και που μοιράστηκες και εσύ τις αντίστοιχες δικές σου σκέψεις μαζί μας. Να περάσετε μια φανταστική Κυριακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά, σ'ευχαριστώ, Άσπα!
ΔιαγραφήΠραγματικά υπέροχη ανάρτηση Δέσποινα μου! Τα blogs μας τα αγαπάμε, χωρίς αμφιβολία, αλλά και η ζωή μας και οι δικοί μας άνθρωποι είναι πιο πάνω και πιο σημαντικοί! Δεν έγινε τίποτα πραγματικά να μη προλάβουμε και μία ανάρτηση στην ώρα της... εξάλλου εμεις καθορίζουμε την ώρα της, είτε τώρα είτε σε 5 μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, καμιά φορά το ξεχνάμε ότι εμείς καθορίζουμε την ώρα!
ΔιαγραφήΤι υπέροχη ανάρτηση, πραγματικά! Μπράβο βρε Δέσποινα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα παύω και εγώ να αισθάνομαι "περίεργα" που έχασα σχεδόν όλη την αντίστροφη μέτρησή σου αυτή τη χρονιά. Σε φιλώ και σου εύχομαι πάντα να ζείς (πρώτα) τη ζωή σου και μετά τις αναρτήσεις σου:)
Ειρήνη, σου εύχομαι κι εγώ το ίδιο!Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και θα χαρώ πολύ να συμμετέχεις του χρόνου με το καλό!Χρόνια πολλά!
ΔιαγραφήΤι θα ήθελες να με ρωτήσεις;