3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

Αυτό το post σκέφτομαι καιρό να το γράψω αλλά όλο το αναβάλλω. Προχθές πήγα πάλι στο σινεμά όμως και σκέφτηκα ότι είναι επιτέλους ευκαιρία γιατί αλλιώς δε θα το γράψω ποτέ.

Πάμε λοιπόν να δούμε ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες από αυτές πιστεύω ότι αξίζει να δεις.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

1. Στην πύλη της αιωνιότητας

Μια βιογραφική ταινία για το σπουδαίο και αγαπημένο μου ζωγράφο Βαν Γκογκ δε θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη. Έτσι μαζί με τον άντρα μου που για όσους δεν το γνωρίζουν είναι και εικαστικός, αποφασίσαμε να πάμε να τη δούμε. Στις εικαστικές μας περιπέτειες συνήθως έχουμε τη συντροφιά του κολλητού του άντρα μου (επίσης εικαστικού) . Όπως καταλαβαίνετε αυτοί οι δυο με τραβολογάνε σε όλα τα εικαστικά δρώμενα της πόλης. Εκθέσεις, παρουσιάσεις, ταινίες ό,τι έχει σχέση με τέχνες το παρακολουθώ θέλοντας και μη. (Εντάξει, υπερβάλλω, τραβάτε με κι ας κλαίω είμαι). Τέλος πάντων την ταινία τη συγκεκριμένη την είδαμε πριν την αλλαγή του χρόνου. Στο ρόλο του Βαν Γκογκ ο εμβληματικός Γουίλιαμ Νταφόε. Θεωρώ ότι δε θα μπορούσε κανένας να παίξει καλύτερα αυτό το ρόλο. Ο σκηνοθέτης,, εικαστικός κι αυτός, νεο-εξπρεσιονιστής μάλιστα δε μου έκανε την ίδια καλή εντύπωση με τον πρωταγωνιστή. Στη μισή ταινία βλέπαμε μόνο τον Νταφόε-Βαν Γκογκ να ζωγραφίζει. Οι αναπαραστάσεις των έργων του μεγάλου ζωγράφου ήταν πολύ πειστικές αλλά κουραστικές. Ο φακός κουνιόταν τόσο πολύ σε σημείο που ζαλιζόσουν. Η δράση/πλοκή ουσιαστικά άρχιζε από τη μέση της ταινίας και μετά. Η εκδοχή που δίνει ο σκηνοθέτης για το τέλος του Βαν Γκογκ δεν είναι η γνωστή, αλλά δε θα κάνω spoiler.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς την τέχνη , το Νταφόε και τον εναλλακτικό/πειραματικό κινηματογράφο. Όχι, αν βαριέσαι εύκολα.

2. Scopophilia

Δε θα μπορούσα να χάσω με τίποτα την ταινία της αγαπημένης μου YouTuber Ναταλίας Λαμπροπούλου για την οποία (τη Ναταλία, όχι την ταινία) σας έχω ξαναμιλήσει στην ανάρτηση με τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου κανάλια στο YouTube.
H Ναταλία , μαζί με την Ηλέκτρα Αγγελετοπούλου, υπογράφουν τη σκηνοθεσία της ταινίας. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα πώς και πώς το πότε θα παιχτεί η ταινία στην Αθήνα για να πάω να τη δω. Ευτυχώς με βόλεψαν οι ημερομηνίες γιατί δε μπορούσα να πάω πριν την κοπή της πίτας των Greek Women Bloggers λόγω έλλειψης χρόνου. Έτσι αυτή τη φορά τραβολόγησα εγώ τους υπόλοιπους της παρέας μέχρι τη Συγγρού και τον κινηματογράφο Μικρόκοσμο σε μία...ιδιωτική προβολή. Περάσαμε φοβερά μόνοι μας στην αίθουσα.Μόνο που ο κινηματογράφος δεν είχε ποπ κορν και έτσι λυσσάξαμε της πείνας και μετά πήγαμε σε ένα φοβερό Ιταλικό.... Α,ναι, παρασύρθηκα, για την ταινία έλεγα λοιπόν. Η ταινία μου τράβηξε από την αρχή το ενδιαφέρον. Ο πρωταγωνιστής γίνεται μάρτυρας ενός φόνου μέσα από την οθόνη του υπολογιστή του. Μέσω οθονών εκτυλίσσεται όλη η ταινία ουσιαστικά γι'αυτό και ανήκει στο είδος computer screen movie. Μου άρεσε η υπόθεση, οι ερμηνείες, οι χαρακτήρες και το τέλος ήταν εντελώς αναπάντεχο και ανατρεπτικό. Σε κάποια σημεία θα ήθελα να "πήγαινε" πιο γρήγορα, αλλά για ελληνική ταινία τη θεωρώ πολύ αξιόλογη. Επίσης μου άρεσε πολύ το καστ, θεωρώ ότι οι ηθοποιοί ταίριαζαν πάρα πολύ στους ρόλους τους.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις: Ναι, αν αγαπάς τον ελληνικό κινηματογράφο , το μυστήριο και τις ανατροπές. Όχι, αν δεν έχεις λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα, δε θα ξέρεις τι βλέπεις και τι γίνεται.
3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

3. Η ευνοούμενη

Την ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου δεν καιγόμουν να πάω να τη δω. Ωστόσο αποφασίσαμε να πάμε να τη δούμε για να έχουμε μια γνώμη. Για τη μισή ταινία δεν έχω γνώμη χάρη στη (να μην τη χαρακτηρίσω) ταμία που της είπαμε ότι θέλουμε να κάτσουμε λίγο πίσω από τη μέση, μας είπε 14η από 20 σειρές, είπαμε ναι και τελικά ανάμεσα στην πρώτη σειρά και τη σκηνή είχε άλλα δέκα μέτρα κενό. Που σημαίνει ότι εγώ εκεί που κάτσαμε δε μπορούσα να διαβάσω ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Στο διάλειμμα για να μην ενοχλούμε κιόλας αλλάξαμε θέση αλλά εκεί βρήκαμε μια εκνευριστική που δεν έβλεπε λέει γιατί έμπαινε το κεφάλι μου στη μέση και να κάθομαι πιο χαμηλά. Άλλαξα κι από 'κει θέση και είδα την υπόλοιπη ταινία. Ένα θα σας πω, εγώ όπως καταλάβατε κι εσείς ως τώρα στο σινεμά δεν έχω υπομονή. Δε μπορώ να πηγαίνει η ταινία με το πάσο της και πλάνα και κόντρα πλάνα και ανούσιοι διάλογοι. Τέλος πάντων,η ταινία σε γενικές γραμμές δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Ο σκηνοθέτης πιάνει ένα θέμα που συνήθως παρουσιάζεται πιο εξιδανικευμένο :(καλός βασιλιάς, κακός "αντίπαλος" που μηχανορραφεί , στο τέλος έρχονται όλα στο φως, ο κακός παίρνει την τιμωρία που του αξίζει και τέλος) και του αλλάζει τον αδόξαστο, αλλά μέχρι εκεί. Η βασίλισσα είναι γκέι (καλή , κακή δε μας νοιάζει) , η ερωμένη της είναι η πανούργα που σκαρφίζεται μηχανορραφίες αλλά η νέα υπηρέτρια της ερωμένης είναι κι αυτή πανούργα και θέλει να γίνει κι αυτή ερωμένη της βασιλίσσης για να μπορεί να την επηρεάζει προς όφελός της, και γίνεται ένας πόλεμος νεύρων με θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να δούμε ποιος θα κερδίσει. Δε θυμάμαι καν το τέλος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Φυσικά όλοι βρίζουν όλη την ώρα, έχει ωμές και γυμνές σκηνές, έχει κάτι πλάνα με ευρυγώνιο φακό (και καλά πρωτοπορία). Θεωρώ επίσης ότι και τα κοστούμια θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα για τέτοια παραγωγή. Κατ'εμέ, δεν άξιζε τον ντόρο αλλά η πρωταγωνίστρια το άξιζε το Όσκαρ γιατί πραγματικά η ερμηνεία της ήταν πολύ καλή.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς τις ταινίες εποχής σε συνδυασμό με βωμολοχίες, αθυροστομίες και μηχαννορραφίες. Όχι, αν βλέπεις την ιστορία με μια νοσταλγική , ρομαντική ματιά, θα στο χαλάσει για πάντα.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

4. Το πράσινο βιβλίο

Αυτή την ταινία την άκουγα καιρό και δε με έψηνε ιδιαίτερα. Μιας και πήρε το Όσκαρ όμως είπαμε με τον άντρα μου να πάμε να τη δούμε. Πανικός στο σινεμά της γειτονιάς Σαββατιάτικα, που πριν λίγα χρόνια πηγαίναμε κι έπαιζε για την πάρτη μας. Βρήκαμε όπως όπως θέσεις στην τρίτη σειρά (πολύ καλύτερα βέβαια από την προηγούμενη περίπτωση) και καθίσαμε να δούμε την ταινία.
Η ταινία είναι καλή, καλογυρισμένη, με ωραίες ερμηνείες. Κάποιοι θα έλεγαν και με χιούμορ, εγώ δε θα το έλεγα, είναι έξυπνη και καλογραμμένη αλλά δεν είναι ότι θα γελάσεις κιόλας (εξαρτάται βέβαια πόσο εύκολο έχεις το γέλιο). Εγώ μάλλον είμαι πολύ απαιτητική, γιατί σε έξυπνες ατάκες το μισό σινεμά γελούσε και δεν καταλάβαινα το λόγο, άλλο έξυπνο, άλλο αστείο, παιδιά, σόρι κιόλας.
Έχει αρκετά κομβικά σημεία, κορυφώσεις, όχι τόσο δυνατές και συγκλονιστικές αλλά αυτό είναι καλό γιατί δεν πέφτει σε υπερβολές και μελοδραματισμούς. Είναι τόσο όσο. Δυστυχώς, δεν την ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα γιατί με αυτά που είχα ακούσει περίμενα κάτι διαφορετικό.
 Αν δεν είχα ακούσει τίποτα θα την είχα ευχαριστηθεί περισσότερο.
Αν αξίζει η ταινία να την αναζητήσεις; Ναι, αν αγαπάς τις καλές ιστορίες, τις καλές ερμηνείες και τα καλογραμμένα σενάρια. Όχι, αν σου αρέσει ο εναλλακτικός κινηματογράφος, η ταινία είναι χολιγουντιανή και ακολουθεί την πεπατημένη, από άλλο μονοπάτι αλλά την πεπατημένη.

3+1 ταινίες που είδα πρόσφατα και ποιες αξίζει να δεις

Αυτές ήταν οι ταινίες που εγώ είδα πρόσφατα και οι εντυπώσεις που μου άφησαν.

Γράψε μου στα σχόλια ποια ταινία είδες εσύ πρόσφατα ή αν έχεις δει κάποια από αυτές.

Δημοσίευση σχολίου

2 Σχόλια

  1. ευχαριστουμε γλυκια μοθυ


    καλημερα γλυκια μου
    καλη σαρακοστη ευχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραιες οι προτασεις σου.Δυστυχως δεν εχω δει καμια ακομα αλλα θα παω να δω.Καλη Σαρακοστη να εχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι θα ήθελες να με ρωτήσεις;