Τα μαγικά Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων

 Με αφορμή το challenge της Άλκηστης για τις Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις προσπάθησα να ανασύρω από τη μνήμη μου όση μαγεία θυμάμαι να έχω ζήσει σε περασμένα Χριστούγεννα. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι μαγικά όταν...



Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά... όταν εκτιμάς τα μικρά πράγματα

Όταν ήμουν πολύ πολύ μικρή μέναμε στην Αθήνα. Ο μπαμπάς μου δούλευε και σπούδαζε κι η μητέρα μου μεγάλωνε εμένα και κατόπιν και τα δυο μου αδέρφια. Λόγω και του προβλήματος υγείας που είχα που ήταν κοστοβόρο περνάγαμε με ελάχιστα. Κι όμως τα Χριστούγεννα ήταν μαγικά. Χωρίς δώρα, με μόνο μια βόλτα έξω από το Μινιόν για να χαζέψουμε τις βιτρίνες χωρίς καν να μπούμε μέσα , κι ύστερα στο γυρισμό, όταν έπρεπε να περάσουμε απέναντι οι γονείς μου με σήκωναν από τα χέρια.  "Ελικοπτεράκι" φώναζα εγώ και παρακαλούσα να έχει κι άλλο δρόμο που πρέπει να διασχίσουμε η διαδρομή για να με σηκώσουν ξανά ψηλά!


 Τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω ότι περισσότερο το έκαναν για να περάσουμε γρήγορα το δρόμο να προλάβουμε το φανάρι (πόσο γρήγορα να περπατάει ένα δίχρονο;) και λιγότερο για παιχνίδι, εγώ όμως το απολάμβανα. 

Η βόλτα μας, λοιπόν. 

Η ροζ γιρλάντα γύρω από τη γλάστρα στο σαλόνι που αποτελούσε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας κι ήταν αυτή η κιτς γιρλάντα το μοναδικό του στολίδι. Και τη χαιρόμασταν, ροζ γιρλάντα σήμαινε Χριστούγεννα και κιτς δεν ήξερα τότε τι θα πει. 

Δε σου κρύβω, ζήλευα λίγο όταν λίγο πιο μεγάλη σε επισκέψεις στους κουμπάρους μας έβλεπα ένα τεράστιο δέντρο στολισμένο στο σαλόνι που έφτανε μέχρι το ταβάνι. Μου αρκούσε όμως που με άφηναν να παίζω με τη φάτνη από κάτω που ήταν πλούσια λες και το μικρό Χριστό τον επισκέφτηκε όλη η Βηθλεέμ και τα περίχωρα , χώρια τους βοσκούς, τα πρόβατα που τον ζέσταιναν, τους μάγους και τους αγγέλους. 

Λίγο όμως, γιατί δέντρο μπορεί να μην είχαμε, αλλά φάτνη είχαμε κι εμείς. Και με τη φάτνη στα χέρια η μαμά μου μου έλεγε κάθε μα κάθε χρόνο την ιστορία των Χριστουγέννων με τον Ιωσήφ και τη Μαρία που ξεκίνησαν με το γαϊδουράκι για τη Βηθλεέμ και τους πήρε η νύχτα και δεν έβρισκαν πανδοχείο (τι είναι πανδοχείο, μαμά;) και τα λοιπά και τα λοιπά.



Θυμάμαι μια Πρωτοχρονιά λίγο μεγαλύτερη πώς έβγαλα το πρώτο μου παιδικό δοντάκι: προσπαθώντας να ανοίξω τη βαλβίδα ενός φουσκωτού άγιου βασίλη και πως χωρίς δόντι επέμενα να τον φουσκώσω μόνη μου, χωρίς βοήθεια.

Αρκούσε μια βόλτα, μια γιρλάντα, μια φάτνη κι ένας φουσκωτός Άγιος Βασίλης.

Ούτε ακριβά δώρα, ούτε λαμπιόνια, ούτε φωταψίες, ούτε κατά διάνοια γαλοπούλες και γλυκά.

Κι όμως τα Χριστούγεννα ήταν μαγικά.


Τα καλύτερα δώρα είναι οι στιγμές που μοιράζεσαι με τους δικούς σου ανθρώπους

Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά...όταν συναντάς χαρισματικούς ανθρώπους

Αφού το πρόβλημα υγείας μου είχε βελτιωθεί και δε χρειαζόμουν τακτική παρακολούθηση κι εφόσον είχε τελειώσει κι ο μπαμπάς μου τις σπουδές του (το πρώτο πτυχίο, θα σημειώσω εδώ γιατί μετά μπορεί να γράψω που ήμουν πιο μεγάλη και σπούδαζε πάλι και να σε μπερδέψω), επιστρέψαμε στην Κρήτη, στα πάτρια εδάφη.

Εκεί είχα την τύχη να έχω μια χαρισματική δασκάλα που σε ένα απομακρυσμένο χωριό, σβησμένο από το χάρτη, σ'ένα μονοθέσιο δημοτικό σχολείο με δέκα-δεκαπέντε παιδιά όλα κι όλα, ήξερε να φέρνει τη μαγεία. Δε θα πω για όλα όσα μας έμαθε, η δασκάλα αυτή, θέλει ξεχωριστή ανάρτηση κι ίσως ούτε κι αυτό να είναι αρκετό, θα πω μόνο πώς έκανε τα Χριστούγεννά μας μαγικά.

Τα Χριστούγεννα στο χωριό είχαν τη γεύση από τα μελομακάρονα της γιαγιάς μου κι από σιμιγδαλένιο χαλβά που φτιάχναμε πάντα παραμονές των Χριστουγέννων γιατί είχα γενέθλια και ήταν μέσα στη νηστεία. Κι ερχόταν να δώσει ζωντάνια στις μέρες μας και στις ζωές μας η αστερόσκονη που σκόρπιζε απλόχερα η σπουδαία αυτή γυναίκα, η δασκάλα μας.

Δεκαετία του '90 λοιπόν και η δασκάλα μας είχε βάλει το μικρό μας σχολείο σ'ενα πρόγραμμα ανταλλαγής αλληλογραφίας με ένα άλλο σχολείο του Αγίου Νικολάου. Γράφαμε κάρτες και ευχές στην τάξη που αλληλογραφούσε με το σχολείο μας και μια μέρα λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, είχαμε μια αναπάντεχη έκπληξη: Το σχολείο που αλληλογραφούσαμε μας είχε στείλει δώρα! Δώρα! Στον κάθε μαθητή χωριστά, ήμασταν όπως είπα λίγοι, και θυμάμαι είχαν στείλει στον καθένα μας από ένα τεράστιο μπλοκ ζωγραφικής με χοντρά φύλλα κι ένα βιβλίο και άλλα πράγματα που μάλλον δε θυμάμαι γιατί από τότε ήμουν βιβλιόφιλη και μάλλον δε με συγκίνησαν. Εκείνη τη μέρα δεν κάναμε μάθημα!Ζωγραφίζαμε στα καινούρια μας μπλοκ και ανταλλάζαμε τα βιβλία , "εμένα μου έτυχε ο Πίνγκου, εσένα;" . 



Μπορείς να πεις ότι η συμβολή της δασκάλας σ'αυτά τα Χριστούγεννα ήταν μικρή μιας και όταν μας ξεκίνησε τη συμμετοχή του σχολείου μας στο πρόγραμμα αλληλογραφίας δε γνώριζε ότι θα μας στείλουν δώρα και μάλιστα ατομικά οι άνθρωποι.

Κι όμως, είχε τον τρόπο κάθε χρόνο να κάνει τα Χριστούγεννα μαγικά. Πότε με τα θεατρικά που ετοιμάζαμε σα να επρόκειτο να τα παρακολουθήσει ο πρόεδρος, όχι του χωριού, αλλά , της Δημοκρατίας με τέτοια αφοσίωση και προσήλωση, πότε με τις ανταλλαγές δώρων που κανόνιζε, κάτι σαν secret santa τωρινό χωρίς όμως να ξέρεις τον αποδέκτη. Σε συνεννόηση με τους γονείς πάντα γιατί ήταν φτωχά τα χρόνια και φτωχά τα μέρη και έπρεπε να σιγουρευτεί ότι όλοι οι γονείς θα μπορούσαν να διαθέσουν ένα μικρό ποσό για το δώρο που θα τύχαινε σε κάποιο άλλο παιδί ώστε κανείς να μη μείνει παραπονεμένος.

Όταν εκτιμάς λοιπόν τα μικρά πράγματα κι όταν έχεις την τύχη να έχεις χαρισματικούς ανθρώπους στη ζωή σου, τότε τα Χριστούγεννα είναι μαγικά.

Ακόμα κι αν δεν πέρασες τέλεια φέτος τις γιορτές εύχομαι να αρχίσεις να εκτιμάς περισσότερο τα μικρά πράγματα αυτή τη χρονιά και να βρεις στο δρόμο σου τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους.


 Κι αν δε βρεις, μην το σκέφτεσαι δεύτερη φορά, γίνε εσύ ο χαρισματικός άνθρωπος που θα θυμούνται οι γύρω σου. Δεν είναι τόσο δύσκολο. 

Aρκεί να επιστρατεύσεις λίγη παραπάνω θέληση, λίγη παραπάνω καλοσύνη, να πιστέψεις λίγο παραπάνω μέχρι που το "Δε γίνεται" να γίνει "Μόλις έγινε" .

Ευχαριστώ πολύ την Άλκηστη για την ευκαιρία που μου έδωσε να μοιραστώ αυτές τις αναμνήσεις. Η Άλκηστη είναι ένας τέτοιος χαρισματικός άνθρωπος και θα το διαπιστώσεις κι εσύ μόλις επισκεφτείς το blog της : Little hope flags!








Δημοσίευση σχολίου

3 Σχόλια

  1. Με συγκίνησες βρε κοριτσάκι.Πόσο δίκιο έχεις και πόσο φαίνεται η μαγεία και η δοτικότητα που κουβαλάς μέσα σου!
    Δεσποινάκι μου προσυπογράφω οτι τα Χριστουγεννα ειναι ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ κι ευχομαι καρδιά μου να μην τα στερηθείς ποτέ αυτά! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ,ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή, το υπεροχο αυτό κείμενο, και τα σχόλια σου! Με ταξίδεψες! Μακάρι καθε μας ημερα να ειναι μαγική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ❤Ειχα πολύ καιρό να περάσω απο την αγαπημένη μπλοκογειτονιά μας.Ειδα φως και είπα ν αφησω ευχες για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία στο σπιτικο σου.❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι θα ήθελες να με ρωτήσεις;