Blogging 2009 VS Blogging 2019 #tenyearschallenge

 Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν είδα το ten years challenge ήταν αυτή η ανάρτηση. Άργησα λίγο να καθίσω να τη γράψω γιατί οργανώναμε με τα κορίτσια του Edityourlife Magazine την κοπή της πίτας των Greek Women Bloggers, αλλά τώρα που η εκδήλωση έχει πραγματοποιηθεί νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το κάνω.

Blogging 2009 VS Blogging 2019 #tenyearschallenge


Για όσους δεν το γνωρίζουν, είμαι στο χώρο του blogging από το 2009 (τον Απρίλιο , θυμάμαι) και το πρώτο μου blog ήταν αυτό εδώ. Το έχω ακόμα ανοιχτό για συναισθηματικούς λόγους αλλά σπανίως γράφω πια εκεί.

Πάμε λοιπόν να σας πω τι έχει αλλάξει στο blogging τα τελευταία δέκα χρόνια για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

1. Ήταν πιο πολλά τα blogs ; Τα blogs ήταν εξίσου πολλά, κατά τη γνώμη μου. Θυμάμαι ότι υπήρχε εποχή που παρακολουθούσα ανελλιπώς 200+ ελληνικά ιστολόγια από διάφορες κατηγορίες. Από τους bloggers που θυμάμαι ότι βρήκα όταν ξεκίνησα είναι η Άσπα , η Τζίνα και ο Πάνος (ο άντρας μου). Επίσης θυμάμαι blogs που είναι πολλά χρόνια στο χώρο χωρίς να είμαι σίγουρη αν υπήρχαν πριν ανοίξω το δικό μου και αυτά είναι το In my closet και το Aνθομέλι.
Όλα τα blogs που ανέφερα τα διαβάζω μέχρι και σήμερα.
 Πολλά αξιόλογα blogs που διάβαζα έχουν κλείσει (όπως η Μάγισσα Κίρκη με το απαράμιλλο χιούμορ- ευτυχώς η Κυριακή δε σταμάτησε να γράφει και τη διαβάζουμε πλέον στο Single Parent) και πολλά νέα έχουν ανοίξει.

2. Τι θεματολογία είχαν τα blog ; Το 2009 και για πολλά χρόνια μετά τα ιστολόγια ήταν πολύ πιο προσωπικά. Τα πρώτα niche blogs που θυμάμαι να κάνουν την εμφάνισή τους ήταν τα scrapbooking blogs( που πλέον δε νομίζω ότι υπάρχουν) και τα beauty blogs (που αυξάνονται και πληθύνονται) . Τα περισσότερα blogs όμως ήταν κυρίως διαδικτυακά ημερολόγια, με τις προσωπικές σκέψεις και απόψεις των συντακτών τους. Τι γράφαμε; Ό,τι μας κατέβαινε στο κεφάλι στην κυριολεξία. Δε σκεφτόμασταν ούτε το SEO και τις μηχανές αναζήτησης, ούτε τον ιδανικό αναγνώστη, ούτε συνεργασίες με εταιρείες ούτε τίποτα.   Όλα αυτά τα ανακαλύψαμε στην πορεία, τότε γράφαμε για την πάρτη μας και μόνο.

3. Ποιοι διάβαζαν τα blogs ; Blogs εκείνη την εποχή διάβαζαν κυρίως οι bloggers. Διαβαζόμασταν μεταξύ μας και υπήρχε μεγάλη αλληλεπίδραση στα σχόλια , εφόσον ακόμα δεν είχαν κυριαρχήσει τα κοινωνικά δίκτυα. Το ιστολόγιό σου ήταν ο μόνος (σχεδόν) τρόπος για να επικοινωνήσεις με τον διαδικτυακό κόσμο. Δεν είχε ο καθένας πρόσβαση στο διαδίκτυο και σπάνια έλεγες σε κάποιον μη blogger ότι έχεις blog , καταρχήν γιατί δεν καταλάβαινε τι είναι και κατά δεύτερον γιατί ήταν τόσο προσωπικά τα blogs που δεν ήθελες να σε διαβάζουν οι φίλοι ή οι οικογένειά σου (και να γνωρίζουν ποιος είσαι).



4. Τι γινόταν με τα σχόλια; Χαμός, ειδικά σε σχέση με το τι γίνεται τώρα. Σχολιάζαμε αρκετά και σε πολλά ιστολόγια , τουλάχιστον αυτό έκανα εγώ και στα ιστολόγια που παρακολουθούσα (που όπως ανέφερα πιο πάνω δεν ήταν λίγα) έβλεπα άφηνε σχόλια πολύς κόσμος (κυρίως bloggers όπως είπα και πριν). Σχολίαζαν και κάποιοι ανώνυμα αν δεν είχαν προφίλ blogger, ενώ τώρα λόγω spam τα περισσότερα ιστολόγια δεν επιτρέπουν τα ανώνυμα σχόλια.

5. Τι εμφάνιση είχαν τα blogs ; Μη βλέπεις τώρα που επικρατεί ένας κάποιος μινιμαλισμός. Τότε όσο πιο 'Άρτα με τα Γιάννενα" ήταν το ιστολόγιο τόσο το καλύτερο. Χρώματα, αρώματα, μουσικές, ρολογάκια, gadgetakia, καιρός, εφημερίδες και περιοδικά, καρδούλες να βγαίνουν από παντού, λουλουδάκια και χορταράκια, top commenters, live chat και το χειρότερο όλων: ΜΟΥΣΙΚΗ! Ω,ναι, autoplay κιόλας, να θες να κρυφτείς και ο Μπετόβεν να μη σε αφήνει! Το μαύρο χρώμα επίσης ήταν πολύ της μόδας με πράσινα φωσφοριζέ γράμματα. Γενικά ό,τι δυσκόλευε τον αναγνώστη να διαβάσει το κάναμε, δεν το αφήναμε! Τα θυμάμαι και cringάρω που λέει και η αδερφή μου.

6. Ποιοι έγραφαν στα blogs ; Όλοι και κανείς. Τι εννοώ; Ναι μεν, bloggers υπήρχαν από έφηβοι μέχρι παππούδες αλλά δεν ξέραμε ποιος είναι ποιος γιατί αφενός οι περισσότεροι έβαζαν ως avatar κάτι κουλό (κόμικ, λουλουδάκια, κουνελάκια,καρτούν) , αφετέρου 9 στους 10 έγραφαν με ψευδώνυμο τύπου "ρόδο του Ισπαχάν" ή "ταπεινό χαμομηλάκι" και τέλος το about page ή about me  δεν υπήρχε καν με την έννοια που υπάρχει σήμερα.

7.Ήταν καλύτερο το blogging τότε; Σίγουρα ήταν διαφορετικό. Όπως και όλα τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή έτσι και το blogging εξελίσσεται μέρα με τη μέρα. Και όταν υπάρχει εξέλιξη, υπάρχει και πρόοδος. Και όταν κάτι προοδεύει σίγουρα γίνεται καλύτερο.

Αυτές είναι οι βασικές διαφορές που βρίσκω εγώ ότι έχουν τα σημερινά blogs σε σχέση με μια δεκαετία πριν.

Θέλω στα σχόλια να μου γράψεις πότε ξεκίνησες το blogging (ή από πότε διαβάζεις blogs) και αν είσαι από το 2009 ή πιο πριν στο χώρο θέλω να μου γράψεις οπωσδήποτε και τη δική σου γνώμη για το θέμα. Τι έχει αλλάξει; Τι είναι ίδιο; Συμφωνείς με αυτά που έγραψα ή έχεις διαφορετική γνώμη; Ας θυμηθούμε τα παλιά στα σχόλια!




Δημοσίευση σχολίου

26 Σχόλια

  1. Τι ωραία και συγκινητική ανάρτηση! Το καλύτερο #Tenyearschallenge imho. Και συμφωνώ με όλα. Εγώ ξεκίνησα το 2006 με blog ακριβώς όπως περιγράφεις τα blogs πριν από 10 χρόνια. Φουλ προσωπικό, φουλ ημερολόγιο, πέρασα από 3 ομαδικά blogs και το 2010 είπα τέρμα το personal (δεν άντεχα άλλο) και άρχισα το in my closet (diy). Νομίζω ότι η μόνη διαφορά που νιώθω (εκτός από αυτά που γράφεις) είναι ότι οι bloggers διαβάζουν λιγότερο άλλα blogs αλλά αυξήθηκαν πολλοί οι απλοί αναγνώστες (non bloggers) και δεν βρίσκω κάτι είτε θετικό είτε αρνητικό σε αυτό. Άντε και στην επόμενη δεκαετία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισχύει πάρα πολύ αυτό που λες και το παρατηρώ κι εγώ αλλά δεν το τόνισα αρκετά μέσα στην ανάρτηση. Χάρηκα πάρα πολύ που σου άρεσε και που συμφωνείς γιατί ξέρεις πόσο εκτιμώ τη γνώμη σου. Περάσαμε κι οι δυο από πολλά blogs μέχρι να καταλήξουμε τελικά!Και στα επόμενα!!!

      Διαγραφή
  2. Πράγματι έτσι είναι!!! Τα περιέγραψες ακριβώς! Εγώ ξεκίνησα το 2007 το blog με τις γελοιογραφίες μου. Είχα και πολλές αναρτήσεις με εικαστικά έργα. Εμπνεύστηκα να φτιάξω blog από τον παγκόσμιου φήμης Βραζιλιάνο γελοιογράφο, Κάρλος Λατουφ. Είχα δει μια συνέντευξη του σε ένα ένθετο της Ελευθεροτυπίας τότε, εντυπωσιαστηκα από την δουλειά του και μπήκα σε ένα παράξενο λινκ που είχε χαχαχα! Επίσης θυμάμαι έναν ελληνομερικανο, από τους τοπ Bloggers εκείνης της εποχής στην Αμερική να σχολιάζει τον αρνητισμό που είχαμε τότε οι Ελληνες στο να βάλουμε διαφημίσεις στα blog μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες πώς ξεκίνησες! Οι λέξεις χρήματα και blogging στην ίδια πρόταση είναι για πολλούς ταμπού ακόμη και σήμερα πόσω μάλλον τότε!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα αγαπητή φίλη.
    Πρώτη φορά επισκέπτης στο "σπιτικό" σου. Έμμεσα από την ομάδα "e-periodiko". Μου τράβηξε έντονα την προσοχή η ανάλυσή σου και νάμαι εδώ παρών.
    Να καταθέσω ότι λατρεύω το blogging.
    Είμαι 58 ετών, η πρώτη μου δικτυακή κοινότητα στην ante-blog εποχή ήταν στην πλατφόρμα του "pathfinder.gr".
    Τότε υπήρχαν τα clubs και οι "κοινότητες". Εκεί ξεκίνησα την πρώτη μου δικτυακή παρουσία το 2004.
    Τα clubs είχαν μια παραπλήσια μορφή με τα blogs που αναπτύχθηκαν μαζικά μετά.
    Με την ίδια ακριβώς λειτουργία. Η Διαφορά ήταν ότι στο club αποκτούσες "μέλη" δηλαδή "ακόλουθους" για να το αντιπαραβάλουμε με τα σημερινά δίκτυα.
    Η Παραμετροποίηση ήταν απίστευτη. Ο κώδικας html δουλευόταν με το χέρι και έκανε θαύματα τέχνης πραγματικά.
    Στην γειτονιά της blogspot ξεκίνησα το 2010 όπου η λατρεία και το πάθος μου για το Σινεμά γέννησε το CINEFIL (https://cinefil-net.blogspot.com/) και αργότερα οι συγγραφικές μου αγάπες το "ΗΔΥΠΟΤΟΝ" (https://idipoton.blogspot.com/) και ακόμα δύο blogs.
    Λατρεύω όλη τη διαδικασία. Και θεωρώ ότι εξακολουθεί και οφείλει να αντιστέκεται κραταιά απέναντι στην παρακμιακή διαδικασία ορισμένων social media (facebook & insragram), τα οποία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σύρουν τον χορό της απόλυτης παρακμής.
    Χάρηκα που έβαλες αυτό το θέμα ειλικρινά και μας έδωσες την ευκαιρία να ανοίξουμε τις ...καρδιές μας και τις αναμνήσεις μας.
    Να ευχηθώ πάντα "μάχιμη" και με εμπνεύσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί ξεκίνησαν στο pathfinder και ήταν και τα forum πολύ της μόδας τότε! Ευτυχώς το blogging κρατάει ψηλά το επίπεδο σε σχέση με τα social media. Σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες πώς ξεκίνησες!

      Διαγραφή
  4. Κι εγώ το 2009 ξεκίνησα, ακριβώς όπως τα λες, προσωπικες αναρτήσεις που ήλπιζες ότι δε θα πέσουν στα χέρια της οικογένειας!! Και χαμός στα σχόλια, ακόμα κι αν δεν είχες πολλούς αναγνώστες γιατί όπως λες ήταν ο μόνος χώρος όπου μπορούσαν να σχολιάσουν. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ διάβαζα πάρα πολλά blog τότε ενώ τώρα μετρημένα στο ένα χέρι !!
    Πάντως θα συμφωνήσω ότι όπου υπάρχει εξέλιξη υπάρχει και βελτίωση Τι τους είχε πιάσει όλους και σου βάζαν ντε και σώνει τι μουσική πρέπει να ακούς όσο διαβάζεις τις αναρτήσεις τους; Πες μπορεί εγώ να θέλω να διαβάζω σιωπηλά !! Και να έχεις την ένταση στο φουλ, και να ξεκουφενεσαι κι αν είχες και πολλαπλές καρτέλες ανοιχτές να μην ξέρεις από που στο καλό έρχεται η μουσική ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, κι αν ήθελες να αφήσεις σχόλιο φτου κι απ'την αρχή η ίδια μουσική εκατό φορές!!!

      Διαγραφή
  5. Δέσποινα, πραγματικά πολύ όμορφη και γεμάτη αναμνήσεις η ανάρτησή σου.

    Εγώ ξεκίνησα την πρώτη μου ανάρτηση στο blogger στις 25/06/2007 όντας ακόμη φοιτητής. Από το 2003 όμως (περίπου Β' λυκείου τότε) είχα πειραματιστεί και ενθουσιαστεί με τα Pathfinder Clubs. Είχα δημιουργήσει κι εγώ ένα τέτοιο club όπου ανέβαζα κριτικέ για παιχνίδια για Game Boy (το γκρι το τεράστιο και αργότερα το color).

    Τόσο τα clubs όσο και το blogger ήταν ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο. Και πράγματι, όπως τα είπες, όσο πιο καραγκιοζέ ήταν η εμφάνιση, τόσο καλύτερα. Ακόμη και άνθρωποι που ασχολούνταν με αλλους επαγγελματικούς τομείς είχαν καταλήξει να μαθαίνουν HTML προκειμένου να κάνουν τροποποιήσεις στον κώδικα που είχαν βρει σε κάποιο widget κάποιου site. Κάποιοι είχαν μέχρι μαλθει να επεμβαίνουν και στην template engine του blogger.

    Ήταν όμως γλυκός ο καιρός εκείνος. Ερχόντουσαν επισκέπτες και αναγνώστες από το πουθενά. Αντίστοιχα κι εγώ βρισκόμουν ξαφνικά σε blogs που δεν ήξερα αλλά είχαν τόσο ενδιαφέρον να τα διαβάσω.

    Έτσι έμαθα εσένα (ακόμη θυμάμαι αυτό το "Χέρια Ψηλά" που τραγουδούσες), τον Ιατρίδη, τον Μαρίνο, την Ερωφίλη... αλλά και άλλους που δε γράφουν πια όπως την Ονειροπαγίδα ή την "Εύα του Παραδείσου".

    Κάποιοι άφησαν τα blog τους ενεργά, όπως κι εγώ, ενώ κάποιοι τα έκλεισαν.

    Προσωπικά, το πρώτο μου blog το έχω κρατήσει, όπως και το δεύτερο που άνοιξα έπειτα. Μετά έκανα την κίνηση να το μεταφέρω σε δική μου ιστοσελίδα την οποία κράτησα για κάποια χρόνια. Σίγουρα όμως δεν ήταν πλέον το ίδιο η εμπειρία...

    Πλέον τα σχόλια ήταν μοιρασμένα σε blogger, facebook, twitter... Δεν υπήρχε πλέον μία ενιαία ροή σχολίων και ο συγγραφέας έπρεπε να είναι διαμοιρασμένος στα μέσα που έκανε post την ανάρτησή του. Μετά ήρθε το SEO και όλα τα άλλα... Κι όμως έχω την εντύπωση πως χωρίς το SEO ήταν πιο σχετικά με εμάς τα blogs που πετυχαίναμε να διαβάσουμε.

    Ένα ακόμη υπέροχο πράγμα που είχαν τα blogs ήταν πως μας κρατούσαν στη συνήθεια του να διαβάζουμε! Και ποιότητα και ποσότητα! Έβλεπες μια ανάρτηση 15 παραγράφους; Έλεγες "έχει δώσει ψυχή ο συγγραφέας! Θα κάτσω να το διαβάσω"! Τώρα, αντίθετα, αν δεις 15 παραγράφους στο facebook θα είναι το πιθανότερο ένας οχετός κακίας στον οποίο - αν είναι γνωστός σου ο συγγραφέας και σε ενδιαφέρει λίγο το θέμα που αναπτύσσει - ίσως πατήσεις κάποιο like για να πας γρήγορα στην επόμενη αναρτηση.

    Τέλος, δε μπορώ να ξεχάσω, τη δύναμη που σου έδιναν - και ακόμη δίνουν περισσότερη από μια ιστοσελίδα όπου ο καθένας θα το δει και πιο επαγγελματικά το θέμα - να συνεργαστείς με άλλους ανθρώπους και όχι μόνο να σχολιάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να σου θυμίσω Δέσποινα το http://bestmailblog.blogspot.com/ που είχα φτιάξει και συνδράματε πολλοί bloggers καθώ ήταν και η εποχή ανταλλαγής email - με ISDN σύνδεση στην καλύτερη των περιπτώσεων [όσοι έστελναν από τη δουλειά τους δηλαδή]. Αντίστοιχα, επιτυχημένο και τρανότατο παράδειγμα συνεργασίας σε blog ήταν και το http://troktiko.blogspot.gr. Όποιος έχει δει το documentaire (βλ. ντοκυμαντέρ) μπορεί να βιώσει πολύ έντονα αυτή το χομπίστικη μεν, σοβαρή δε διάθεση κα προσπάθεια αποτύπωσης της πληροφορίας που είχαν. Ήταν όρεξη για δουλειά που μόνο αν κάνεις τη δουλειά σου χόμπι μπορείς να βιώσεις.

    Κλείνοντας, ένιωσα μεγάλη χαρά όταν πριν από 2 περίπου χρόνια μου ζήτησε μια φίλη να της φτιάξω μια προσωπική ιστοσελίδα και τελικά καταλήξαμε να της φτιάξω ένα καινούριο blogger. Ήταν οι ίδιες δυνατότητες, λίγο πιο βελτιωμένες (βλ. themes από τη Google) αλλά μπορούσε και πάλι να επιτύχει τους στόχους του. Γενικά, αν κάποιος θέλει να καταθέσει κομμάτια της ψυχής του στο διαδίκτυο, θεωρώ το blogger ως το καταλληλότερο μέσο. Ούτε tumblr, ούτε medium, ούτε wordpress. Παλιό, καλό, αγαπημένο blogger.

    Σε ευχαριστώ Δέσποινα για την ευκαιρία να θυμηθώ τα παραπάνω!

    ΥΓ: Πρόσφατα ανακάλυψα πως και η συγγραφέας Βούλα Μάστορη έχει φτιάξει ένα ξεχωριστό blog για κάθε βιβλίο της! Bloggόφιλη κι αυτή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις, ταυτίστηκα σε πάρα πολλά που περιγράφεις. Εννοείται ότι θυμάμαι το best mail blog! Και πώς φαίνεται ότι περνάνε τα χρόνια αφού δύο από τους bloggers που αναφέρεις έχουν φύγει από κοντά μας...

      Διαγραφή
  6. Δέσποινα, αν και νέα στον "ενεργό" χώρο του blogging ήμουν αναγνώστρια από 2007 κυρίως σε ξένα, αλλά σιγά σιγά έβρισκα και ελληνικά. Έχεις δίκιο σε όλα όσα περιγράφεις. Το blogging έχει αλλάξει μορφή τα τελευταία 10 χρόνια, καθώς πλέον πολλοί έχουν μετατρέψει το χόμπι τους σε επάγγελμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσο γέλασα με την περιγραφή σου "η Άρτα και τα Γιάννενα" και πόσο αντιπροσωπευτική για τα blogs μας εκείνη την εποχή! χαχαχα
    Ξεκίνησα το 2007 διαβάζοντας στο pc magazine ένα άρθρο για blogs στην πλατφόρμα του pathfinder. Ήταν Αύγουστος και ήμασταν στο εξοχικό. Θυμάμαι έκλεισα το περιοδικό και δημιούργησα το πρώτο μου blog με το ψευδώνυμο Νιόβη! Πώ πω Δέσποινα τί μου θύμησες!! Τί ωραίες εποχές! Τί αμέτρητα σχόλια! Όλοι διαβάζαμε όλους και αφήναμε σχόλια. Ήμασταν μια μεγάλη γειτονιά!! Πολύ ωραία ανάρτηση Δεσποινάκι, μπράβο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τον τελευταίο καιρό έτσι χωρίς λόγο, καθόμουν και σκεφτόμουν πόσα χρόνια είμαι κι εγώ στο blogging και παρατηρούσα τις αλλαγές. Σήμερα διαβάζω αυτά που γράφεις και με βρίσκεις εντελώς σύμφωνη σε όλα και συμφωνώ επίσης και με όλους όσους σου έγραψαν παραπάνω! Εγω είμαι από το 2010 σε αυτήν την μπλογκογειτονιά όπως την λέγαμε και μπορώ να σου πω ότι μου λείπει το τότε. Είχαμε επαφή μεταξύ μας, μιλούσαμε ειμασταν μια παρέα καθόλου μικρή θα έλεγα, το αντίθετο. Όμως είμαστε όλοι εκεί και ανταλλάσαμε απόψεις. Τώρα αυτό έχει αλλάξει γιατί μπήκαν τα σοσιαλ στην μέση και δεν ξέρεις που να πρώτοσχολιασεις. Θυμάμαι άργησα σχετικά να κάνω σελίδα στο Facebook και όταν μπήκα είδα τους περισσότερους εκεί! Ήμουν λίγο πίσω! Χαχαχα Έτσι είναι όμως τα πράγματα. Εξελίσσονται και εμείς προχωράμε με τα νέα δεδομένα Αν θα είναι για καλό θα δείξει! Θα κάνουμε ξανά την ίδια κουβέντα σε 10 χρόνια!!!😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι,τα κοινωνικά δίκτυα έφεραν ένα clutter στο χώρο. Νομίζω είναι καιρός να επιστρέψουμε εκεί που ξεκινήσαμε χωρίς να παρατήσουμε τα social media αλλά να ρίξουμε το βάρος στα blog μας.

      Διαγραφή
  9. Φοβερή ανάρτηση που συμφωνώ με όλα
    Εγώ το πρώτο μου blog το δημιούργησα το 2008 με τίτλο "Passion" μετά από παρότρυνση της καθηγήτριας μου γιατί όπως έλεγε πρέπει να μιλάω να μην τα κρατάω όλα μέσα μου. Το κράτησα δημόσιο μέχρι το 2010 που δημιούργησα το επομενο blog αυτό που εχω μέχρι σήμερα και είναι όλα μα όλα όσα ειμαι το "ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ" Και το αγαπάω υπερβολικά γιατί είναι κομμάτι της ζωης μου και του εαυτού μου. Και θα συνεχίσω σε αυτό μέχρι οπου και οσο πάει και παω κι Εγώ. Βέβαια δεν ξεχναω ότι από το 2010 με 2013 είχα δημιουργήσει κι ενα beauty blog που πραγματικά πηγε καλά και με κόσμο και με εταιριες αλλα τελικά με την δηθενια μερικών beauty bloggers σαν να ειναι αυτές μονο και η άλλη καμία, είδα οτι δεν μου ταιριάζει αυτος ο χώρος της ομορφιας ας πούμε. "Εγώ είμαι γραφιας, σκέφτομαι και γράφω, το κανω καλά, με βοηθάει βοηθουν και κόσμο τα γραφόμενα μου..." αρα συνεχιζω στο ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ. Βέβαια τον Νοέμβριο του 2018 δημιούργησα και το photo blog μου για να μοιράζομαι ολες τις φωτογραφικές Συλλεκτικές Στιγμές μου. Και τελικά αυτό που συνηδητοποιω μέσα από το blogging είναι οτι όλο αυτό είναι ένα χόμπι μια ασχολία και δουλειά μαζί που ξυπνάει την δημιουργικότητα μας, ενώνει ωραίους ανθρωπους (όχι απαραίτητα μονο Bloggers) με κοινά ενδιαφέροντα και αποψεις, προσφέρει ο καθένας κάτι από την ψυχή του και αυτό είναι κάτι ομορφο. Φυσικά και το blogging έχει αλλάξει και αυτό οπως ολα. Ειναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Υπαρχουν τοσα κοινωνικά δίκτυα για να μοιράζεσαι πράγματα αλλά προσωπικά σαν το blogging κανένα άλλο δεν μπορεί να δώσει και να δείξει την προσωπικότητα και οσα ασχολείται ο κατοχος. Εδώ θα ειμαστε και σε 10 χρόνια να μιλάμε για τις αλλαγές που θα ερθουν. Φυσικά ας είναι για καλο και για την εξέλιξη μας.
    Φιλιά Δέσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου για τη δημιουργικότητα και τη δηθενιά. Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε καλύτερα γραπτά ή και γραπτά, το blogging είναι μέσο έκφρασης, εκτόνωσης, επικοινωνίας. Σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες πώς ξεκίνησες!

      Διαγραφή
  10. Αν και σχετικά νέα (ξεκίνησα τέλος του 2012) παρατηρώ ακριβώς αυτά που γράφεις. Τα πράγματα είναι διαφορετικά αλλά όχι απαραίτητα καλά ή άσχημα. Το θέμα είναι ότι είμαστε ακόμα εδώ και επιμένουμε ακολουθώντας τις εξελίξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται! Μένουμε κι επιμένουμε γιατί αγαπάμε αυτό το χώρο, αγαπάμε αυτό που κάνουμε!

      Διαγραφή
  11. Τι μου θύμησες!! Αχ τι μου θύμησες!! Όσο διάβαζα, έλεγα "ναι ρε συ όντως έτσι ήταν, το θυμάμαι αυτό ή το άλλο". Το blogging το ξεκίνησα περίπου το 2009. Άλλαξαν πάρα πολλά από τότε...αυτό που θα μου μείνει έντονα είναι η αλληλεπίδραση που υπήρχε μέσα στα blog. Τότε...που δεν ήταν διαδεδομένα τα social media τύπου facebook,instagram κλπ και γινόταν πραγματικά ο κακός χαμός στα σχόλια, στις κοινοποιήσεις μέσω του blog, σε παιχνίδια μεταξύ των blog, ή τα βραβεία που δίναμε σε blog που μας άρεσε. Κατά κάποιο τρόπο, επειδή ήταν πολύ όμορφη εποχή η τότε, η τώρα έχει αλλάξει δραματικά...κρατώ τα όμορφα που συμβαίνουν και εξακολουθώ και γράφω για εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, τα παιχνίδια και τα βραβεία τα είχα ξεχάσει εντελώς!

      Διαγραφή
  12. άρχισα να έχω blog από το 2014 και για την ακρίβεια ήταν ένα travel blog το https://maria-tsil.blogspot.com/ όπου άρχισα να μεταφέρω τις παλαιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες που μέχρι τότε τις είχα αποτυπωμένες σε πολλά τετράδια και στον υπολογιστή αλλά κάθε τόσο συμπλήρωνα και τις νέες μου περιπέτειες στον κόσμο. Άρχισα να διαβάζω και άλλα travel blogς ,δεν ήταν και τόσα πολλά τότε και περισσότερα σιγά σιγά άρχισαν να τα αφήνουν οι φίλοι που μιλούσαμε μεταξύ μας και ανταλλάσσαμε και πληροφορίες. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να εμφανίζονται καινούργια ,πιο προσεγμένα και επαγγελματικά Βlogs,με πολλές διαφημίσεις και άρθρα πιο γενικά για τα ταξίδια,μια μίξη lifestyle ,beauty kai travel ,όλα σε ένα. Εξακολουθώ να ταξιδεύω να γράφω ότι βλέπω ,ότι μου αρέσει και ότι δεν μου αρέσει στον κόσμο ,προσπαθώ να είμαι αληθινή σ αυτό που κάνω και να μην δημιουργώ προσδοκίες που δεν ανταποκρινονται στην πραγματικότητα ,γιατί αυτό το travel blog είναι οι δικές μου ιστορίες .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες πώς ξεκίνησες αλλά και πώς συνεχίζεις την πορεία σου στο χώρο!

      Διαγραφή
  13. Αυτό με τη μουσική του θυμάμαι κι εγώ! 15 καρτέλες και να ψάχνεις από που έρχεται 😂😂 Εγώ ξεκίνησα το 2010 με το "Κορίτσι Μάλαμα" και ένα χρόνο μετά με το "Νηπιαγωγείο... mou!" (http://nipiagogiomou.blogspot.com). Δεν είχα τέτοια σχέση με άλλα blogs, ούτε ήμουν τακτική αναγνώστρια σε κανένα, παρά μόνο διάβαζα ό,τι έβρισκα στην αναζήτηση και αφορούσε στη δουλειά μου το νηπιαγωγείο. Έγραφα μόνο ό,τι έντυπο άρθρο έβρισκα και ήθελα να το φυλάξω και να το μοιραστώ! Ούτε για πνευματικά δικαιώματα ήξερα τότε ούτε τίποτα! Όμορφα τα όσα μας μοιράστηκες και μας θύμισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το 2009 ούτε εγώ ήξερα για πνευματικά δικαιώματα!!!
      Αυτή η μουσική είναι το μόνο που δε μου λείπει από εκείνη την εποχή!

      Διαγραφή

Τι θα ήθελες να με ρωτήσεις;